Przypominające Saurona oko sezonu nagród przeniesie swój baczny wzrok do Londynu 19 lutego na BAFTAs, prawdopodobnie największą ceremonię filmową poza USA.
W tym roku 45 filmów otrzymało nominacje, a wiele filmów zostało pominiętych przez AMPAS, w tym Decyzja o odejściu i, co może być najbardziej zaskakujące, Kobieta Król. Należy również zauważyć, że szerokie uznanie AMPAS dla The Fabelmans nie spotkało się z podobnym uznaniem za oceanem, a głęboko osobisty film Spielberga otrzymał jedynie nominację do nagrody BAFTA za scenariusz oryginalny.
BAFTA zmieniła także miejsce, przenosząc się z Royal Albert Hall do bardziej nowoczesnej Royal Festival Hall nad brzegiem Tamizy (z sali prasowej roztacza się wspaniały widok na Big Bena). W tym roku program otwiera nowe możliwości dla widzów w domu, dodając pierwszy w historii element na żywo, a także zabierając widzów za kulisy dzięki nowej ofercie BAFTA Studio.
Ale być może największą zmianą w BAFTA jest nowa twarz u steru. Weteranka telewizyjna Jane Millichip dołączyła jako dyrektor generalny pod koniec 2022 roku, przejmując Amandę Berry, która ustąpiła po bardzo celebrowanej 25-letniej kadencji. Rozmawiając z THR, Millichip omawia swoje pierwsze w życiu nagrody, rady, które otrzymała od Berry, trwający wpływ trudnego procesu przeglądu BAFTA podjętego w 2020 roku i dlaczego Richard E. Grant jest idealnym gospodarzem ceremonii w 2023 roku.
To twoje pierwsze nagrody BAFTA jako CEO. Jak się czujesz? Podekscytowany? Zdenerwowany? Oba w równej mierze?
Jedno i drugie w równym stopniu. Mam absolutne zaufanie do zespołu, ale nie przeszedłem przez ten proces. Ale to fascynujące. Byłem wcześniej w firmach z przyległymi rzeczami, ale nic na taką skalę. Jestem pod wrażeniem naszych zespołów. Ilość pracy, jaką wkładają w to, aby to osiągnąć, jest niewiarygodna.
Jako ktoś, kto oczywiście oglądał nagrody jako widz wcześniej, czy jest coś, na co szczególnie czekasz teraz, gdy jesteś w centrum wydarzeń?
Nie mogę się doczekać elementu na żywo. Jak wiecie, ostatnie cztery nagrody będą na żywo i to jest dla nas przełomowe. Inną rzeczą, która jest naprawdę interesująca w tym roku, i myślałam o tym, kiedy przychodziłam do BAFTA, jest to, jak podchodzisz do relacji telewizyjnych w porównaniu z tym, jak podchodzisz do samej ceremonii. Nie muszą się nawzajem niewolniczo naśladować, jeśli tylko odpowiednio przedstawi się nagrody w relacji telewizyjnej. I lo and behold, zespół już o tym myślał. Więc mamy dodatek w postaci studia BAFTA TV.
Czy możesz przywołać swoje pierwsze wspomnienie z oglądania BAFTAs?
Nie pamiętam żadnego konkretnego, ale pamiętam, że byłam zachwycona i uwielbiałam ten splendor, uwielbiałam miłość do filmów. Kiedy byłem dzieckiem i naprawdę to kochałem, czułem się bardzo daleko od siebie i mojego świata. Nigdy nie sądziłam, że będę w stanie się do tego zbliżyć, nie mówiąc już o siedzeniu w sali konferencyjnej BAFTA.
Czy poprzedni CEO Amanda Berry zostawiła Ci jakieś notatki lub wskazówki, gdy dołączyłeś do zespołu?
Amanda jest jedną z najbardziej uroczych osób, jakie kiedykolwiek spotkałem. I na moim biurku była notatka powitalna, która była absolutnie urocza. Ale faktycznie zadzwoniłem do niej w zeszłym tygodniu i zapytałem, czy ma jakieś wskazówki dotyczące nocy nagród, a ona powiedziała: „Wygodne ubranie” Właściwie to chyba najlepsza rada, jaką miałam.
Kilka lat temu BAFTA przeszła przez dość wyczerpujący proces weryfikacji, w którym wprowadzono ponad 120 zmian zasad. Od tego czasu nominacje są jednymi z najbardziej zróżnicowanych i rozległych w historii Akademii. Jako osoba, która być może przyglądała się temu procesowi, co sądzisz o tym przeglądzie i co udało się osiągnąć?
Myślę, że był on niezwykle rygorystyczny i naprawdę imponujący. Kiedy szukałem informacji o przystąpieniu do BAFTA i zagłębiałem się w szczegóły przeglądu, czego nigdy wcześniej nie robiłem, poza czytaniem prasy, i słyszałem o setkach wywiadów, które przeprowadzili z praktykami, o głębokim wnikaniu w to, jak proces może działać. To naprawdę mądre myślenie. Ale ważne jest to, że to nie jest stan końcowy. Będziemy dokonywać przeglądu co roku i oceniać go na bieżąco. Myślę, że to, co się sprawdziło, to fakt, że jeśli wymagamy od swoich członków oglądania większej ilości filmów, uzyskamy bardziej zróżnicowane wyniki. Brzmi to naprawdę prosto, ale obowiązek obejrzenia minimalnej liczby filmów przez każdego głosującego członka gwarantuje, że każdy uczestnik będzie miał minimalną liczbę przemyśleń, a to robi ogromną różnicę. Również nagroda dla reżysera jest o tyle istotna, że nalegamy na zachowanie parytetu płci na długiej liście, ale kiedy już to osiągniemy, nie ma już żadnej interwencji. Publikacja longlisty jest również ważna, ponieważ pokazuje nasze działania. Ponadto, gdybym był zaangażowany w film, który znalazł się na długiej liście, ale nie został nominowany, byłbym bardzo dumny. do konkursu zgłoszono 217 filmów, a przejście od razu do sześciu czy pięciu to dla niektórych dość okrutne cięcie.
Teraz, gdy jesteś zaangażowany, czy jest jakiś obszar przeglądu, na którym chciałbyś się skupić?
Myślę, że musimy przyjrzeć się danym. W dniu nominacji część prasy zwróciła uwagę na fakt, że w kategoriach reżyserskich mamy tylko jedną kobietę reżyser. Ale w innych kategoriach mieliśmy 12 kobiet reżyserów, co jest naprawdę dobre. Myślę, że musimy myśleć o tym jako o twórczym przedsięwzięciu, nie jestem pewna, czy postęp zawsze będzie liniowy. Jesteśmy na końcu kilku lat rozwoju, produkcji i dostarczania filmów w tej twórczej podróży. I to też są zmiany długoterminowe. Trzeba więc uważać, by nie reagować zbytnio na zmiany wyników i upewnić się, że naprawdę dobrze przemyślimy te zmiany i poprawki.
Myślę, że w poprzednich latach ludzie zarzucali BAFTA, że zbyt mocno przypomina Oscary pod względem nominowanych i często zwycięzców. Ale od czasu przeglądu, a zwłaszcza w tym i zeszłym roku, naprawdę wydaje się, że istnieje wyraźna linia w piasku oddzielająca te dwie rzeczy. Czy to coś, co zauważyliście?
Nasze nagrody polegają na uznaniu doskonałości, więc spodziewałbym się, że będą podobieństwa. Ale myślę, że cała praca nad recenzją zrobiła różnicę. I myślę, że BAFTA ruszyła jako pierwsza lub była na początku tego procesu, aby naprawdę zrobić porządny przegląd, który nie był gołosłowny. Nasze członkostwo jest w dużej mierze oparte na Wielkiej Brytanii. Mamy też sporą część członków w Stanach i innych krajach. Więc myślę, że istnieją różnice smakowe, które są związane z kulturą. Ale tak, jestem naprawdę dumny, że nie udajemy niczego innego. Jesteśmy naprawdę prestiżową nagrodą. I mamy niesamowitą liczbę nominowanych, którzy zamierzają przyjść na ceremonię. W tym roku bierze w niej udział więcej nominowanych niż kiedykolwiek wcześniej. Jest to więc prawdziwe potwierdzenie zaufania branży do nas.
Jedną z rzeczy, które zauważyłem w tym roku było to, że BAFTAs wydawały się mieć wyraźnie międzynarodowy charakter. All Quiet on the Western Front oczywiście poradził sobie świetnie także na Oscarach, ale potem BAFTA dała dwie nominacje dla Decision to Leave, gdzie AMPAS nie dała, i jedną dla Triangle of Sadness’ Dolly De Leon. Czy czujesz, że w tym roku jest bardziej globalny rozrzut niż wcześniej.
Jestem naprawdę zadowolony, widząc uczestników pochodzących z wielu różnych terytoriów. I mamy coraz więcej międzynarodowych członków. Ale to może być wynikiem potencjalnie wielu czynników. Oczywiście uważam, że oglądanie transmisji strumieniowych jest znacznie bardziej międzynarodowe niż było. I myślę, że branża jest w nieco bardziej zglobalizowanym miejscu niż była. Ale też widzowie i głosujący są o wiele bardziej otwarci na filmy z innych kultur, które nie są w języku angielskim. Więc myślę, że to jest trend kulturowy, który odbieramy.
Jak sądzisz, w jakim stopniu coś tak prostego jak rozszerzenie rozmiaru niektórych kategorii – szczególnie w przypadku występów – pomogło BAFTA przezwyciężyć niektóre z krytycznych uwag dotyczących różnorodności, z którymi borykała się przed przeglądem?
Jest to jeden z wielu czynników, które spowodowały zmiany. Nie zamierzamy po prostu rozdmuchiwać kategorii na zewnątrz! To nie jest taktyka. Ale jednym z ciekawych efektów jest to, że 45 filmów jest nominowanych we wszystkich kategoriach, a po przeglądzie widzimy, że większa liczba filmów jest nominowana w stosunku do liczby zgłoszonych. Myślę więc, że jest to czynnik równie istotny, jak posiadanie jednego dodatkowego nominowanego w poszczególnych kategoriach.
W tym roku gospodarzem jest Richard E. Grant. Nie jest on tak wyrazisty i dziki jak zeszłoroczny gospodarz Rebel Wilson, ale nadal uważam, że jest trochę bezczelny. Jak myślicie, czy jego żarty będą trochę mniej ostre? Czy gwiazdy obecne na sali powinny się mniej martwić?
Podczas planowania produkcji i dyskusji wokół tegorocznych nagród, wszyscy byli zgodni co do tego, że chcemy mieć ciepłe uczucie, wspaniałe, ciepłe, celebrujące uczucie. I nie jest to reakcja na nic, co było wcześniej, to naprawdę, jak sądzę, nastrój chwili. Musimy się dobrze bawić. Świat przeszedł przez kilka trudnych lat. Ciepło. Świętowania. I humoru, tak, oczywiście. Richard to naprawdę inteligentny człowiek i jest bardzo zaangażowany w scenariusz. Chcemy, żeby czuł, że to jego słowa, ale to wspólny wysiłek.
Jako bardzo, bardzo długoletni fan kultowego klasyka Granta Withnail & I, osobiście mam nadzieję, że da nam mały posmak Withnaila na scenie. Czy masz jakieś szczególnie ulubione wersy lub sceny z filmu?
To chyba jeden z najczęściej oglądanych filmów ze wszystkich, które znam. Ale dla mnie jest to zlew kuchenny. To nadal mnie przeraża. To jest po prostu tak okropne. Nigdy się z tym nie pogodziłem. Richard nagrał dla nas kilka fragmentów wywiadu i opowiedział trochę o tym, że było to jego pierwsze w życiu przesłuchanie do filmu. Daniel Day-Lewis najwyraźniej odmówił, a on się pojawił!
Wywiad edytowany dla długości i jasności.
Ta historia po raz pierwszy pojawiła się w wydaniu z 15 lutego magazynu The Hollywood Reporter. Kliknij tutaj, aby zasubskrybować.