Victor J. Kemper, weteran kinematografii, który nakręcił ponad 50 filmów, w tym Dog Day Afternoon, Eyes of Laura Mars, The Jerk i Slap Shot, zmarł. Miał 96 lat
Kemper zmarł w poniedziałek z przyczyn naturalnych w Sherman Oaks, jego syn, Steven Kemper, powiedział The Hollywood Reporter.
Kemper był autorem zdjęć do filmu Mężowie (1970), napisanego i wyreżyserowanego przez Johna Cassavetesa, a następnie nakręcił ostatni film Elia Kazana, Ostatni potentat (1976) i pierwszy film Tima Burtona, Wielka przygoda Pee-wee (1985).
Kemper nakręcił także sześć filmów dla reżysera Arthura Hillera – The Tiger Makes Out (1967), The Hospital (1971), Author! Author! (1982), The Lonely Guy (1984), See No Evil, Hear No Evil (1989) i Married to It (1991) – oraz trzy z rzędu dla Carla Reinera: Oh God! (1977), The One and Only (1978) i The Jerk (1979).
Pochodzący z New Jersey aktor powiedział, że musiał nosić łyżwy, gdy fotografował sceny hokejowe w filmie George’a Roya Hilla Slap Shot (1977) i często padał ofiarą żartów, gdy aktorzy grający braci Hansonów (Jeff Carlson, Steve Carlson i David Hanson) używali swoich kijów, by go potknąć.
Lista reżyserów, z którymi Kemper współpracował podczas swojej czteroletniej kariery, obejmowała Michaela Ritchiego przy Kandydacie (1972), Petera Yatesa przy Przyjaciołach Eddiego Coyle’a (1973), Sidney Lumet przy Dog Day Afternoon (1975), Elaine May przy Mikey and Nicky (1976), Robert Wise przy Audrey Rose (1977), Irvin Kershner przy Eyes of Laura Mars (1978) i Norman Jewison przy .. And Justice for All (1979).
Kemper był biegły w różnych gatunkach, ale wykazał się szczególnym talentem komediowym w Last of the Red Hot Lovers (1972), National Lampoon’s Vacation (1983), Mr. Mom (1983), Beethoven (1992), Tommy Boy (1995) i Jingle All the Way (1996).
Kemper pełnił funkcję prezesa Amerykańskiego Stowarzyszenia Operatorów Filmowych w latach 1993-96 i 1999-2001, a w 1998 roku otrzymał nagrodę gildii za całokształt twórczości.
Urodzony w Newark 14 kwietnia 1927 roku, Kemper ukończył Seton Hall University – zbudował tam stację radiową – i został zatrudniony przez lokalną stację telewizyjną, gdzie obsługiwał wysięgnik dźwiękowy, miksował dźwięk i pełnił funkcję dyrektora technicznego programów studyjnych na żywo.
Jego szef odrzucił jego prośbę o wzięcie kilku tygodni wolnego, aby pojechać do Kalifornii na szkolenie w zakresie korzystania z taśmy wideo, która została niedawno wynaleziona – więc odszedł.
W 1954 roku Kemper dostał pracę jako operator kamery wideo w EUE, firmie produkującej reklamy telewizyjne w Nowym Jorku, a następnie zaczął pracować jako asystent operatora i operator dla najlepszych operatorów filmowych, w tym Arthura Ornitza.
Już pierwszego dnia pracy przy filmie Mężowie – do którego dołączył po tym, jak pierwotny operator Aldo Tonti zdecydował się odejść po tygodniu – Kemper został poproszony o oświetlenie sceny w męskiej łazience, w której ściany były pomalowane na czarno, a wszyscy aktorzy ubrani w czarne płaszcze na pogrzeb.
„Cassavetes wyszedł na plan i życzył mi powodzenia po raz pierwszy” – wspominał w wywiadzie z 2009 roku. „Powiedziałem: 'John, czy możesz mi powiedzieć, jak mam oświetlić ten plan? … Odpowiedział bardzo prosto: „Ty jesteś operatorem, ja reżyserem, ty to wymyślisz” i odszedł. W ten sposób zostałem wrzucony głową w gorącą wodę.”
Spędzili 12 tygodni w Nowym Jorku i 10 w Londynie, kręcąc Mężów , dwa razy dłużej niż zakładał budżet. „Cassavetes zawsze był bardziej zainteresowany tym, by film był dobry”, powiedział, „niż martwił się o wydane dolary.”
Filmowe CV Kempera obejmowało także They Might Be Giants (1971), Who Is Harry Kellerman and Why Is He Saying Those Terrible Things About Me? (1971), The Gambler (1974), Stay Hungry (1976), Coma (1978), Magic (1978), Xanadu (1980), The Four Seasons (1981) i Clue (1985).
Był nominowany do nagrody Emmy za pracę przy filmie CBS z 1987 roku Kojak: Cena sprawiedliwości i nakręcił uznany miniserial CBS z 1985 roku The Atlanta Child Murders .
Oprócz syna, wśród ocalałych są jego żona od 70 lat, Claire; córki Jan i Florence; oraz wnuki Margaret, Daniel i Jordan.
Kemper powiedział, że jego praca wymagała odrobiny instynktu.
„Częścią bycia operatorem filmowym jest nauka rzemiosła”, powiedział w 2008 roku, kiedy został mianowany operatorem-rezydentem na UCLA. „Ale jest też coś, co szepcze ci do ucha i każe przesunąć kamerę o stopę w konkretnym kierunku, jednocześnie umieszczając twarz w cieniu i błysk w czyichś oczach.”