Anyone But You Filmowiec Will Gluck powrócił do gatunku, w którym po raz pierwszy zdobył sławę.
Pochodzący z Nowego Jorku twórca spędził większość ostatniej dekady kręcąc filmy familijne, takie jak Annie (2014) i dwa Peter Rabbit , głównie dlatego, że chciał zapewnić rozrywkę swojej młodej rodzinie. Teraz, gdy jego dzieci są już starsze, Gluck powrócił do komedii romantycznych z udziałem gwiazd, po tym jak rozpoczął swoją karierę z Emmą Stone i Pennem Badgleyem w Easy A z 2010 roku, a następnie z Milą Kunis i Justinem Timberlake’iem w Friends with Benefits z 2011 roku. Obecnie ma to samo podejście z Sydney Sweeney i Glenem Powellem w Anyone But You, który jest luźno oparty na Much Ado About Nothing Williama Szekspira.
Ponieważ w ciągu ostatnich kilku lat wszystkie główne studia deprecjonowały gatunek komedii, Gluck przyznaje, że czuł presję, by odzyskać teatralną energię swoich filmów na początku 2010 roku.
„Naprawdę czułem się zobowiązany do nakręcenia być może ostatniego romansu w historii kina i teatralności” – powiedział Gluck The Hollywood Reporter. „Naprawdę chciałem, żeby to było wielkie, epickie, muzyczne, zabawne, seksowne, ostre i dorosłe, aby ludzie mogli doświadczyć tego w kinie ze swoimi przyjaciółmi i randkami. Brzmię jak reklamodawca, ale gwarantuję, że kiedy wyjdziesz z tego filmu, będziesz miał dobre, zabawne doświadczenie, które zawsze zapewniają komedie romantyczne”
Dzięki dwóm wschodzącym gwiazdom w osobach Sweeneya i Powella, australijscy paparazzi mieli pole do popisu, a niezliczone zdjęcia z planu trafiły do sieci. Plotkarskie szmatławce również natychmiast podchwyciły sytuację, ale Gluck twierdzi, że jego dwaj główni bohaterowie wzięli pod uwagę całe zainteresowanie i ciekawość.
„Byliśmy trochę zaskoczeni ilością zdjęć, które zostały zrobione na planie i tym, jak daleko się posunęły” – wspomina Gluck. „Zrobiło się tak szeroko, że studio dzwoniło do mnie z pytaniem o jakiś element garderoby. A ja na to: „Widziałeś to od paparazzi, bo nigdy nie umieściliśmy tego w naszym filmie” Syd i Glen przyjęli to. Nie ukrywali się przed nimi.”
Gluck niedawno zaangażował się w pojedynek aplikacji Notes ze współtwórcą The Curse Nathanem Fielderem, ponieważ ten ostatni oskarżył Anyone But You o plagiatowanie The Curse wprowadzenie zwiastuna z własnym identycznym pre-rollem. Łącznikiem między oboma twórcami jest była główna dama Glucka i obecna główna dama Fieldera Curse, Emma Stone, a Gluck nie chce powiedzieć, czy to ona pociąga za sznurki tego gagu.
„Moi prawnicy powiedzieli mi, że nie wolno mi o tym mówić, ale wszyscy byliśmy bardzo zadowoleni z tego, jak to się skończyło. I może to jeszcze nie koniec”, mówi sucho Gluck.
Poniżej, podczas niedawnej rozmowy z THR, Gluck omawia również swój nieudany plan przekształcenia uwagi paparazzi Anyone But You w polowanie na padlinożerców oraz sposób, w jaki wykonał dodatkowe zdjęcia w rekordowym czasie po strajku.
Czy po nakręceniu kilku filmów familijnych możemy nazwać Anyone But You powrotem do korzeni?
Możesz to nazwać jak chcesz. Robiłem je [filmy familijne] dla moich dzieci w tym wieku, a teraz, gdy moje dzieci się zestarzały, zamierzam iść dalej. Wszystkie filmy, które robię, są tam, gdzie jestem z moją rodziną i ich życiem, a oni są teraz w wieku, w którym mam nadzieję, że będą się nimi cieszyć.
Wygląda na to, że ty i Sony lubicie się i jestem prawie pewien, że to jedyne studio, z którym kiedykolwiek współpracowałeś. Czy masz z nimi umowę, czy tylko mocny uścisk dłoni?
Mam z nimi umowę od 14 lat, więc minęło sporo czasu. Ale bardzo ich lubię.
W ciągu ostatnich kilku lat wszyscy zastanawialiśmy się, co stało się ze studyjnymi romansami i komediami. Streamerzy mądrze wypełnili tę pustkę. Ale między twoim filmem a Jennifer Lawrence No Hard Feelings na początku tego roku, czy masz wrażenie, że Sony ponownie nadaje priorytet temu gatunkowi?
Nie mówię tylko tego, ale myślę, że Sony zdaje sobie sprawę, że ostatecznie ludzie lubią oglądać filmy z innymi ludźmi. Romans jest świetny, gdy oglądasz go z innymi ludźmi: przyjaciółmi, partnerami, chłopakami, dziewczynami, ale także innymi ludźmi w kinie. To właśnie wtedy ogarniają cię emocje i bawisz się tak dobrze, że wychodzisz i chcesz zrobić coś z tymi przyjaciółmi. W ostatnim czasie filmy komediowe ogląda się w domu, samemu lub z kimś innym, ale w tym samym czasie korzysta się z telefonu i robi coś innego, więc tak naprawdę nie ma się wpływu na film. Jeśli umieścisz niektóre z romcomów streamingowych w kinach, nie poczujemy, że romcomy odeszły.
Ale naprawdę czułem ogromny obowiązek, aby być może stworzyć ostatni romcom w historii kina i teatralności. Naprawdę chciałem, aby ten film był wielki, epicki, muzyczny, zabawny, seksowny, ostry i dorosły, aby ludzie mogli go przeżyć w kinie ze swoimi przyjaciółmi i randkami. Brzmię jak reklamodawca, ale gwarantuję, że kiedy wyjdziesz z tego filmu, będziesz miał dobre, zabawne doświadczenie, które zawsze zapewniają komedie romantyczne. Potrzebujemy zabawnego filmu, zwłaszcza teraz, a to jest zabawny film.
Kiedy oglądałem ten film, wiele scen wyglądało bardzo znajomo. To było prawie tak, jakbym widział już dziesiątki zdjęć paparazzi. Czy te wszystkie zdjęcia z planu można przypisać kręceniu na miejscu z dwoma głównymi aktorami na fali wznoszącej?
Dwóch młodych aktorów w świetnej lokalizacji, w bardzo skąpych ubraniach i naprawdę, naprawdę się lubią. To sprawia, że zdjęcia są bardzo dobre i byliśmy trochę zaskoczeni ilością zdjęć, które zostały zrobione na planie i tym, jak daleko się posunęli. Doszło do tego, że studio dzwoniło do mnie z pytaniem o jakiś element garderoby. A ja na to: „Widziałeś to od paparazzi, bo nigdy nie umieściliśmy tego w naszym filmie” Tak to się rozrosło, co zawsze było fajne. Syd i Glen przyjęli to. Nie ukrywali się przed nimi. Ponadto w Sydney w Australii paparazzi są bardzo uprzejmi. Gdybyś poprosił ich, by zostawili nas w spokoju, zrobiliby to. Więc fajnie było mieć wszystkich w domu i na całym świecie, którzy widzieli, co robimy. Nie ma żadnych materiałów źródłowych dla tego filmu, z wyjątkiem Williama Szekspira. Jeśli więc nie czytałeś Much Ado About Nothing , a zdjęcia paparazzi są twoim jedynym materiałem źródłowym, to łączenie kropek może być zabawne dla niektórych osób.
Zamiast próbować z tym walczyć, brzmi to tak, jakbyś po prostu postrzegał to jako darmowy marketing.
Nie można z tym walczyć. Nauczyłem się tego, kiedy kręciłem Friends with Benefits w Nowym Jorku z prawdopodobnie dwiema największymi gwiazdami [Milą Kunis i Justinem Timberlake’iem] w tamtym momencie. Więc przyjęliśmy to tak bardzo, że robiliśmy pewne rzeczy. Nigdy tak naprawdę nie zostało to odebrane, ale za każdym razem, gdy chodziliśmy do miejsc, mieli parasol, ponieważ było gorąco. Umieściliśmy więc numer telefonu na parasolu, mówiąc: „Zadzwoń do mnie”, a Syd i Glen byli na automatycznej sekretarce. Zrobiliśmy więc takie polowanie na padlinożerców dla ludzi, aby sprawdzić, czy uda im się to rozgryźć, ale nigdy się to nie przyjęło, ponieważ te zdjęcia nigdy nie zostały sfotografowane. Mimo to bardzo się w to zaangażowaliśmy.
Mówiąc o marketingu, czy ty i twoja gwiazda Easy A Emma Stone zaaranżowaliście waszą krwawą waśń z jej obecnym współpracownikiem The Curse , Nathanem Fielderem? A może „tak, i” go w czasie rzeczywistym?
Moi prawnicy powiedzieli mi, że nie wolno mi o tym mówić, ale wszyscy byliśmy bardzo zadowoleni z tego, jak to się skończyło. A to może jeszcze nie być koniec.
Innym ulubionym tematem marketingowym jest teaser trailer. Ponieważ nie było w nim mowy o tym, dlaczego Ben (Powell) i Bea (Sweeney) się nie lubią, przez chwilę zastanawiałem się, czy nie będzie to sytuacja w stylu Clueless , w której byli przyrodnim rodzeństwem. Być może było to dla ciebie coś tabu, aby grać swoimi kartami tak blisko kamizelki, ale najwyraźniej nie to zamierzałeś. Czy ktoś jeszcze wspomniał o Clueless lub czymś podobnym?
Nic tak przerażającego jak przyrodnie rodzeństwo, ale [Clueless] jest interesującym filmem, kiedy się tego dowiesz. Dobry film. Oto prawdziwa odpowiedź: nasz film to pełnoprawny musical, taki jak Wonka i Mean Girls (2024), ale studio nie chce, byśmy pokazywali, ile jest piosenek, a my nie mamy zbyt wiele treści, które nie są musicalowe. Wycięliśmy więc wszystkie niemuzyczne numery i wszystko, co mogliśmy uzyskać, to ten zwiastun. Teraz, gdy studio pozwoli nam powiedzieć światu, że jest to pełnoprawny musical z 25 piosenkami, możemy opublikować nowy zwiastun z piosenkami, ale możemy wykorzystać tylko te części jeleni, które nie są muzyczne. Jak brzmi odpowiedź?
Moment tego kawałka jest zabawny, ponieważ THR dosłownie przed chwilą napisał artykuł o marketingu musicalowym i o tym, jak studia wahają się, czy sprzedawać swoje musicale jako takie.
Naprawdę!? Słuchaj, Sony nie chce, żebyśmy ci mówili, że to pełnoprawny musical z tańcami i rzeczami Busby’ego Berkeleya i całą resztą.
Żartujesz, ale napisy końcowe to coś w rodzaju musicalu. Wygląda na to, że obsada śpiewała piosenkę z napisów końcowych [Natasha Bedingfield „Unwritten”] przez co najmniej jedno ujęcie w większości scen filmu. Czy tak było?
To było 45 lub 50 dni zdjęciowych, a przez 42 dni, kiedy kończyliśmy scenę, mówiliśmy: „Teraz musimy zrobić piosenkę” Więc tak, robiliśmy to codziennie. Pod koniec filmu cała ekipa składająca się z 200 Australijczyków śpiewała tę piosenkę sama. Na początku ludzie mówili: „Ach, to trochę nudne”, ale trzeciego czy czwartego dnia wszyscy naprawdę się w to wkręcili, co widać na końcu. To działa tylko wtedy, gdy ludzie dobrze się przy tym bawią, więc naprawdę dobrze się bawili. Robiliśmy to cały czas.
„Unwritten” Natashy Bedingfield ma wcześniejsze skojarzenia [jako piosenka przewodnia do The Hills], ale trzeba było mieć chwytliwą piosenkę, którą ludzie już znają. Przypuszczam więc, że każda popowa piosenka będzie miała pewien bagaż i dlatego zabawne jest, że postać Glena tak bardzo na niej polega. Ale ile było debat nad tym, jakiej piosenki użyć, biorąc pod uwagę to wcześniejsze skojarzenie?
W mojej głowie toczyła się debata między tą piosenką a inną, a piosenka musiała spełniać wymagania tego, co właśnie powiedziałeś. Musiała mieć bagaż i może ludzie jej nie lubią, ale tak naprawdę ludzie ją kochają. Musiałem tylko dać im pozwolenie, by ją pokochali, co zrobiłem w innym filmie [Easy A] z inną piosenką [Bedingfield] [„Pocketful of Sunshine”]. Ale kiedy zacząłem grać [„Unwritten”] i inną [potencjalną] piosenkę dla ludzi, bardzo szybko zdałem sobie sprawę, że wszyscy znają [„Unwritten”]. Bez względu na to, jak bardzo złośliwy lub zrzędliwy może być ktoś, nie można nie kochać tej piosenki. I wiedzieliśmy, że mieliśmy rację, kiedy zaczęliśmy grać ją na głos w scenie w barze z 300 statystami. Wszyscy ją znali, a ja pomyślałem: „O cholera, wszyscy znają tę piosenkę” Byliśmy więc bardzo szczęśliwi, a Natasha była naprawdę wspaniała, wspierając nas i pozwalając nam jej użyć. Więc mam nadzieję, że powróci, co jestem pewien po tym.
Podczas napisów końcowych podczas śpiewania tej piosenki jest szybkie ujęcie, na którym są na stadionie. Czy to była usunięta scena?
Nie, została nakręcona tylko po to. Kiedy są odbierani z lotniska, lotnisko było w rzeczywistości holem Sydney Cricket Ground. Tak duży jest ten budynek. Kiedy kręciliśmy tam zdjęcia, za nami znajdował się najsłynniejszy stadion w całej Australii. Zapytałem: „Dlaczego nie kręcimy tam?” Poprosiliśmy ich więc o pozwolenie na szybkie kręcenie tam, a oni się zgodzili. Później dowiedzieliśmy się od naszych australijskich przyjaciół, jak rzadko ktokolwiek może tam kręcić. Gdybyśmy poprosili [z wyprzedzeniem] o kręcenie na Sydney Cricket Ground, prawdopodobnie odmówiliby, ale ponieważ tam byliśmy, zgodzili się. Więc to nie była usunięta scena. Została dodana pod koniec dnia. [Syd i Glen] wyszli sami w środku, a my rozmawialiśmy z nimi przez radio. Dobrze się przy tym bawili.
Jak udało ci się tak szybko zorganizować dodatkowe zdjęcia? Czy miałeś już spakowane walizki na czas zakończenia strajku?
Pojechałem do Sydney cztery dni przed końcem strajku, mając nadzieję, że się skończy. Codziennie szukaliśmy lokacji, wybieraliśmy je, a następnego dnia traciliśmy, bo strajk jeszcze się nie skończył. Każdej nocy Sydney i Glen byli gotowi wsiąść do samolotu. A kiedy strajk zakończył się o 16:00, Sydney i Glen wskoczyli do samolotu do Sydney i prosto z lotniska udali się na plan, by rozpocząć zdjęcia. Myślę, że byliśmy pierwszym filmem lub programem telewizyjnym, który powrócił po zakończeniu strajku, więc było to dość ekscytujące.
Doceniłem samoświadomość filmu. Zwróciłeś uwagę na to, jak nieefektywne było dla Harbor Rescue ciągłe używanie helikopterów zamiast łodzi, a następnie zażartowałeś z różnicy wieku między Glenem i Sydney. Doprowadziło to do mojej ulubionej linii dzięki uprzejmości postaci Michelle Hurd: „Kochanie, nikt nie ma 29 lat”
(Laughs.)
Czy w pewnym momencie produkcji dokonałeś samoświadomego przejścia przez scenariusz?
Cóż, gdybyś zapytał szefa studia, każda strona zawiera samoświadome wersy, a ja bym je tylko wyciął. Piszę i każę [aktorom] robić bardzo samoświadome rzeczy przez cały czas, a potem, kiedy wchodzisz do pokoju montażowego, są one coraz bardziej skracane, gdy zdajesz sobie sprawę, że odbiera to fabule. Było więc dziesięć razy więcej samoświadomych kwestii niż w filmie. Filmy to jedyne medium, w którym bohaterowie nie zdają sobie sprawy, że nie są pierwszymi ludźmi, którzy przez coś przechodzą. Wszyscy inni w życiu mówią: „Och, to nie skończy się dobrze” Ale z jakiegoś powodu postacie filmowe mówią: „Hmm, to interesujące. Ciekawe, jak to się skończy” Mam więc ten przymus. Jedną z moich ogromnych wad pisarskich jest ciągłe wskazywanie tropów i rzeczy, które nie działają, a potem muszę je ograniczać, aż będą wystarczające, by nie denerwować ludzi. Czasami odrywa cię to od filmu. Niektórzy ludzie mówią: „Och, nawet nie zdawałem sobie sprawy z helikoptera…” Ale mam potrzebę zwracania uwagi na takie rzeczy.
Jak celowe było ponowne spotkanie Dermota Mulroneya i Rachel Griffiths w My Best Friend’s Wedding ?
To było potwierdzone, ujmijmy to w ten sposób. Pomyśleliśmy, że może być fajnie i na początku filmu zabraliśmy całą obsadę na Wesele mojego najlepszego przyjaciela do kina. To było niesamowite doświadczenie, a Dermot nie widział tego filmu od samego początku. Następnie przekazał pałeczkę Glenowi, a pokazanie tego filmu wszystkim w obecności Dermota i Rachel było naprawdę wzruszającym i poruszającym doświadczeniem.
Tradycyjna formuła romcomu to chłopak zdobywa dziewczynę, chłopak traci dziewczynę, chłopak odzyskuje dziewczynę, ale Anyone But You miał chłopaka tracącego dziewczynę w pierwszych dziesięciu minutach. Czy w twoim powrocie do romcomów priorytetem było wstrząśnięcie tą formułą?
Tak, ale powiedziałbym, że wzajemnie się zatracają, co jest interesujące. Ten film jest luźno oparty na Much Ado About Nothing, a William Shakespeare stworzył wszystkie te tropy, które teraz uważamy za tropy romansowe i sitcomowe, takie jak fałszywe randki i wrogowie dla kochanków. Wszystko to pochodzi z Much Ado About Nothing i innych jego dzieł. To on zapoczątkował te wszystkie wypróbowane i prawdziwe rzeczy, a my myśleliśmy, że to uhonorujemy. Jesteśmy więc ostatni w długiej linii przeróbek Szekspira. Dlatego w całym filmie ukryte są odniesienia i cytaty z Much Ado About Nothing.
Przypomina mi to jeden romcom, który uhonorował The Scarlet Letter [Easy A].
Tak, po prostu robię w kółko to samo. (Śmiech.)
Zawsze będę pamiętał, jak oglądałem Friends with Benefits w kinie, ponieważ po raz pierwszy kazałem komuś przestać mówić podczas filmu. Ten film jest również jednym z najsłynniejszych przykładów na to, że Hollywood opracowało podobny materiał w tym samym czasie [Natalie Portman i Ashton Kutcher No Strings Attached wydali sześć miesięcy wcześniej]. Czy to doświadczenie sprawiło, że stałeś się paranoikiem? Czy zbadałbyś krajobraz przed przystąpieniem do projektu, aby nie powtórzyć tej sytuacji?
Nie mówię tylko tego, ale naprawdę wierzę, że za każdym razem, gdy pozwalają ci zrobić film, powinieneś go zrobić. Więc jeśli miałbym próbować wszystko odgadnąć i próbować oszukać system i upewnić się, że coś się nie dzieje i sprawdzić, co jest w fazie rozwoju, myślę, że po prostu umarłbyś ze swoimi sekretami. Więc w ogóle o tym nie myślę. Czy było to uciążliwe w tym czasie? Trochę ze względu na marketing tego wszystkiego, ale nie wpłynęło to na nas tak bardzo, jak ludzie myśleli. Zabawne jest to, że Ashton i Mila pobrali się po tym, jak zagrali w konkurencyjnych filmach. Pomyślałem więc, że to dobre zakończenie tej historii, ale nie, nie oglądam się przez ramię. Filmy, które robię, nie mają też bardzo konkretnych fabuł. Fabuła w naszych filmach jest co najwyżej drugorzędna. Chodzi bardziej o to, czy chcesz spędzić czas z bohaterami. Jeśli więc chcesz spędzić czas z Sydney Sweeney i Glenem Powellem i obserwować ich zakochiwanie się i odkochiwanie, to jest to najważniejsze. Najbardziej lubię robić rzeczy związane z postaciami. Nie poświęcam więc zbyt wiele czasu na zastanawianie się: „Och, czy jest jeszcze jakiś film tego typu?”, choć pewnie powinienem.
Odnosi się to do czegoś, o co czasami pytają mnie znajomi. Pytają, dlaczego THR lub jakikolwiek inny branżowy raport na temat filmu, który jest tylko w fazie rozwoju i nigdzie w pobliżu greenlitu, a powodem jest częściowo , ponieważ producenci chcą umieścić swoją flagę na pewnym materiale, aby nikt inny nie pojawił się z podobnym materiałem.
To prawda.
Więc badamy krajobraz dla ciebie.
W ogólnym rozrachunku, ilość historii o rzeczach w fazie rozwoju, które faktycznie dochodzą do skutku, jest bardzo niewielka. Możesz przeczytać artykuł w The Hollywood Reporter i powiedzieć: „O mój Boże, nie zamierzam już tego robić”, ale strzelasz sobie w stopę, ponieważ szanse na powstanie tego filmu są tak samo duże, jak szanse na powstanie twojego filmu. Dosłownie milion cudów musi się wydarzyć, zanim film zostanie nakręcony, więc nie zakładaj sobie kajdanek po drodze.
Wspomniałem wcześniej o Emmie Stone, ale czy widziałeś już Poor Things? Co dziwne, jest to fascynujący podwójny film fabularny obok Easy A . Tematyka trochę się pokrywa.
Oglądamy go we wtorek wieczorem i jesteśmy bardzo podekscytowani. Słyszałem, że jest w nim świetna.
Anyone But You jest teraz grany w kinach.