Barbara Walters, dziennikarka, której intymne wywiady telewizyjne z gwiazdami i osobistościami świata mieszały się z show-biznesem i dziennikarstwem i wywołały wiele łez, zmarła. Miała 93 lata.
Walters, pierwsza kobieta współgospodarz programu Today, pierwsza wieczorna kotwica wiadomości w historii transmisji oraz współtwórca i współgospodarz The View, zmarła w piątek wieczorem w swoim domu w Nowym Jorku, poinformowała ABC News.
Walters ujawniła w maju 2013 roku, że przejdzie na dziennikarską emeryturę po zakończeniu sezonu The View w 2014 roku. „Pomyślałam, że lepiej odejść, kiedy ludzie mówią: 'Dlaczego ona odchodzi?’, niż 'Dzięki Bogu, że odchodzi!”, powiedziała.
Mimo to Walters kontynuowała ekskluzywne wywiady, jak ten z Peterem Rodgerem, ojcem Elliota Rodgera, studenta UC Santa Barbara, który zabił siedem osób w maju 2014 r.
Walters była również znana z współprowadzenia programu magazynowego ABC wiadomości 20/20 z jej byłym Today kolegą z zespołu Hugh Downs i z jej corocznych 10 Most Fascinating People i Oscar specials, które biegły w sieci przez dziesięciolecia.
Walters zapisała się w historii 4 października 1976 roku, kiedy to po zakończeniu 13-letniej pracy w Today, dołączyła do Harry’ego Reasonera jako współprowadząca chwiejące się w rankingach ABC Evening News. Weteran starej szkoły nie był zadowolony.
„Byliśmy wielką porażką”, powiedziała. „On nie chciał mieć partnerki. To nie było tak, że mnie nie lubił. Zostałam mu narzucona” Co niewiarygodne, nie spotkała się z Reasonerem przed przyjęciem pracy.
Warunki jej umowy, którą podpisała z prezesem ABC Entertainment Fredem Silvermanem, były wystawne i bezprecedensowe. Jej pięcioletni kontrakt na 5 milionów dolarów, który obejmował prowadzenie czterech jednogodzinnych programów specjalnych każdego roku, uczynił ją najwyżej opłacanym prezenterem w historii. Walter Cronkite z CBS zarabiał w tym czasie około 400 000 dolarów.
Połowa pensji Walters pochodziła z budżetu działu rozrywki, uwiarygadniając krytykę, że ABC News przechyliło się w stronę show-biznesu. Kiedy usłyszał, ile Walters dostawała pensji, ówczesny prezes CBS News Richard Salant zapytał: „Czy Barbara jest dziennikarką, czy może Cher?”
„Dostawałam straszną prasę”, powiedziała Walters, która utrzymywała, że w tamtym czasie zarabiała więcej w NBC, w wywiadzie z 2000 roku dla Archive of American Television. „To było tak, jakbym była jakąś chórzystką, która wyszła z Radio City. Były tam straszne kreskówki na mój temat. Nie pochodziłam z Associated Press czy United Press. Wychowałam się w telewizji i byłam kobietą. A tu był ten wspaniały, zrzędliwy Harry Reasoner”
Były dziennikarz ABC, Sam Donaldson, powiedział: „To był dysfunkcyjny duet, w którym siedział mężczyzna, patrzący nosem na kobietę.”
W najniższym punkcie swojej kariery, powiedziała, że została zachęcona przez listy, które otrzymała od widzek, jak również przez telegram od Johna Wayne’a, który brzmiał: „Don’t let the bastards get you down.”
Walters i Reasoner pozostali na antenie do 7 lipca 1978 roku, kiedy to Roone Arledge, który niedawno dodał wiadomości do swojego sportowego portfolio w ABC, zastąpił parę formatem trzech kotwic, na czele z londyńskim Peterem Jenningsem.
„Zaczęłam wtedy pracować nad swoim powrotem,” powiedziała.
Zaciekle rywalizująca, zawsze nienagannie ubrana Walters wkrótce stała się uosobieniem dziennikarza telewizyjnego jako gwiazdy, pokonując wadę wymowy – co uczyniło ją obiektem parodii „Baba Wawa” przez Gildę Radner w Saturday Night Live – by podtrzymać niezwykłą karierę z serią przełomowych „zdobyczy”.
Pierwszy Barbara Walters Special wyemitowała w 1976 roku, kiedy to przez pierwszą połowę programu przeprowadzała wywiad z prezydentem-elektem Jimmym Carterem i jego żoną, Rosalynn. W drugiej połowie programu rozmawiała z Barbrą Streisand i jej ówczesnym chłopakiem, producentem Jonem Petersem.
Jej wywiad ze sparaliżowanym aktorem Christopherem Reeve’em z września 1995 roku – jego pierwszy od czasu wyniszczającego urazu rdzenia kręgowego – był jednym z najwyżej ocenianych programów 20/20. „Przez lata dla milionów kinomanów Christopher Reeve był Supermanem. Myślę, że teraz jest bardziej Supermanem”, powiedziała wprowadzając do programu, za który otrzymała nagrodę Peabody.
Będąc świetną słuchaczką, Walters zdobyła kolejną sławę, przeprowadzając w marcu 1999 roku rozmowę ze stażystką Białego Domu Moniką Lewinsky . Dwugodzinny odcinek specjalny przyciągnął 74 miliony widzów, najwięcej w historii wywiadów. (Dla porównania, wywiad Oprah Winfrey z Lance’em Armstrongiem w styczniu 2013 roku przyciągnął 3,2 mln widzów pierwszej nocy).
W wywiadzie dla Archiwum TV, Walters powiedziała, że inna sieć zaoferowała Lewinsky aż 5 milionów dolarów, aby skłonić ją do rozmowy (ABC nie zapłaciło jej, powiedziała). „Powiedziałam jej, że najważniejszą rzeczą nie są pieniądze, tylko próba odzyskania swojego imienia” – wspominała.
A w niesławnym czacie z 1981 roku, nawiązała do komentarza Katharine Hepburn, by zapytać legendarną aktorkę: „Jakim drzewem jesteś?” Odpowiedź: „Mam nadzieję, że nie jestem holenderskim wiązem, bo wtedy usycham. Chyba każdy chciałby być dębem” Walters została wyśmiana za to pytanie – jedyny raz, kiedy zadała coś takiego – i później przyznała, że był to jeden z jej największych błędów w wywiadzie.
Odwiedziła kontrowersyjnego boksera Mike’a Tysona i ówczesną żonę Robin Givens („Życie z nim to czyste piekło” – powiedziała Walters aktorka), Lucille Ball („Wyszłam za frajera” – powiedziała o Desi Arnaz) oraz rodziców JonBenet Ramsey. Walters przeprowadziła ostatnie wywiady z Bingiem Crosby i Wayne’em (książę wszedł do szpitala następnego dnia i wkrótce potem zmarł).
Wśród innych sław, z którymi przeprowadzała wywiady, byli: boleśnie nieśmiały Fred Astaire, Ingrid Bergman, Truman Capote, Mamie Eisenhower, Judy Garland (aktorka-piosenkarka kazała jej czekać cztery lub pięć godzin), Audrey Hepburn, Candice Bergen, Diana Ross, Monica Seles, Michael Jackson, Roseanne Barr, Tom Cruise, Eddie Murphy, George Clooney, Kate Gosselin i Honey Boo-Boo, żeby wymienić tylko kilka.
Często osoby, z którymi przeprowadzano wywiady – wśród nich Grace Kelly, Winfrey, Richard Pryor, Patrick Swayze i Ellen DeGeneres – rozkręcały się. W 2008 roku Walters powiedziała, że zawsze pyta o dzieciństwo swoich rozmówców, „bo to odkrywcze, a oni pamiętają rodziców lub kogoś, kto zmarł”. To było przed tym, jak każdy celebryta wychodzący z odwyku płakał. Teraz mówię: 'Nie waż się płakać!’ „
Jej moc doprowadzania do łez była legendarna. Podczas listopadowego odcinka sitcomu CBS Murphy Brown, producent wykonawczy FYI, Miles Silverberg (Grant Shaud) odwołuje się do konkurencyjnej strony Murphy’ego (Bergen), kiedy nakłania swojego gwiazdora reportera do przeprowadzenia tandetnej historii o fikcyjnej madame z Beltway, Holly Adams.
„Czy jesteś przygotowany, aby odejść teraz, nigdy nie wiedząc?”, mówi. „Albo co gorsza, włączyć jutro wieczorem telewizor i zobaczyć Holly Adams siedzącą z Barbarą Walters, wypłakującą swoje oczy, gdy Barbara podaje jej Kleenex za Kleenexem… Czy nie byłoby wspaniale, gdyby to Babs robiła płacz?”
Don Mischer, który wyprodukował wiele jej programów specjalnych, powiedział w 2008 roku, że „było wiele osób, które zgodziły się porozmawiać z Barbarą i prawdopodobnie powiedziały sobie: 'Nie pozwolę sobie na emocje’, ale Barbara była tak dobra w sposobie, w jaki przeprowadzała z nimi wywiady, że było to w zasadzie nieuniknione.”
Tematy Walters obejmowały również listę światowych postaci wagi ciężkiej, nieprzyzwyczajonych do siadania do wywiadów: Egipski Anwar Sadat i izraelski Menachem Begin razem w Jerozolimie w 1977 roku (przechytrzyła Cronkite na historyczną okazję, osiągniętą, gdy Begin powiedział do Sadata, „Zróbmy to przez wzgląd na naszą dobrą przyjaciółkę Barbarę”), szach Iranu Mohammed Reza Pahlavi, Jean-Claude Duvalier z Haiti i Fidel Castro na Kubie.
„Powiedziałam [do Muammara Kadafiego], są ludzie, którzy uważają cię za wariata. Zapytałam Władimira Putina, czy kiedykolwiek kogoś zabił” – powiedziała Walters w Late Show With David Letterman w maju 2013 roku. „Nie mam odwagi w codziennym życiu, ale jakoś, kiedy przeprowadzam wywiady z ludźmi, mogę zadawać takie pytania”
Barbara Jill Walters urodziła się w Bostonie 25 września 1929 roku, jako druga córka producenta teatralnego i impresario rozrywkowego Lou Waltersa (rozrósł jeden klub nocny Latin Quarter w Bostonie do sieci) i gospodyni domowej. (Jej siostra, Jackie, była niepełnosprawna umysłowo i zmarła w 1985 r.) Jako dziecko często spotykała się z celebrytami.
Jej rodzina przeprowadziła się z Bostonu do Nowego Jorku, następnie do Miami (gdzie ukończyła szkołę średnią) i z powrotem do Nowego Jorku, zanim jej ojciec stracił pieniądze rodziny. Ukończyła w pełni kobiecy Sarah Lawrence College w Bronxville, Nowy Jork, z licencjatem z języka angielskiego i zdała sobie sprawę, że musi pomóc w utrzymaniu rodziny.
Walters wylądowała w Nowym Jorku w kobiecym programie WPIX-TV, który zawierał segment listów widzów o nazwie „Answer Your Male” W programie CBS Good Morning With Will Rogers Jr., pisała segmenty (Andy Rooney i Dick Van Dyke również występowali w programie) i raz pojawiła się na antenie w stroju kąpielowym, gdy modelka się nie pojawiła.
Walters pracowała następnie dla firmy PR, która obsługiwała Today jako jeden z jej klientów. Kiedy jedyna kobieta pisząca dla programu odeszła, została zatrudniona w 1961 roku przez gospodarza Dave’a Garroway’a , aby wypełnić to miejsce. Zrobiła kilka reportaży i weszła na antenę, gdy NBC zwolniło „Today Girl” Maureen O’Sullivan; dzień z życia zakonnicy był typową historią dla Walters. Kontrakt przewidywał, że będzie ona wchodzić na antenę trzy razy w tygodniu przez 13 tygodni.
Relacjonowała podróż Jackie Kennedy do Indii w 1962 r., pogrzeb męża pierwszej damy rok później oraz podróż Richarda Nixona do Chin w 1972 r.
Gdy ranga Walters rosła, gospodarz Today Frank McGee nalegał na politykę w studio. „Jeśli był wywiad z Waszyngtonu, nie mogłam zadać pytania, dopóki on nie zadał trzech” – wspominała. „To poszło aż do prezesa NBC, który zgodził się, że tak powinno być.
„Jedynym sposobem na zrobienie wywiadu o dużej wartości merytorycznej było, gdybym sam go zdobył. To wtedy zaczęłam telefonować i pisać listy. Mogłam to zrobić poza studiem [i zrobić to po swojemu]. Wtedy właśnie zrobiłem Henry’ego Kissingera (świeżo przybyłego do Waszyngtonu jako Doradca ds. Bezpieczeństwa Narodowego).”
Kiedy McGee opuścił program (zmarłby na raka kości kilka dni później), Walters w kwietniu 1974 roku otrzymała propozycję pracy z oficjalnym tytułem „współgospodarza”.
„Oto kobieta robiła to samo co mężczyzna”, wspominała Walters, „i to było OK.”
Pracując w Today, Walters była również współprowadzącą serię z udziałem publiczności, syndykat Not for Women Only.
Not for Women Only posłużyło jako inspiracja dla dziennego talk show ABC The View, który Walters rozpoczęła w 1997 roku wraz z Billem Geddie. „Pewnego dnia sieć przyszła do mnie i powiedziała: 'Czy masz jakieś pomysły na dzienny program telewizyjny?’ Powiedziałam, że mam taki pomysł na program: różne kobiety, różne pokolenia.”
Po drodze (i przez wiele fryzur), Walters zdobyła ponad 40 nominacji do nagród Emmy za Primetime, Daytime i News & Documentary, wygrywając pięć razy. Została włączona do Hall of Fame Akademii Telewizyjnej w 1990 roku, otrzymała Lucy Award od Women in Film w 1998 roku, gwiazdę na Hollywood Walk of Fame w 2007 roku oraz nagrody za całokształt pracy w telewizji w 2000 i 2009 roku.
Walters miała trzech mężów. Jej pierwsze małżeństwo, z Robertem Katzem, zakończyło się unieważnieniem. W latach 1963-76 była żoną producenta z Broadwayu Lee Gubera aż do ich rozwodu, a w latach 1986-92 założyciela studia Lorimar Merva Adelsona.
Przyznała się do romansu z senatorem z Massachusetts Edwardem Brooke’em – pierwszym Afroamerykaninem wybranym do Senatu – przez kilka lat w latach 70. Umawiała się także z byłym senatorem Johnem Warnerem z Wirginii (po jego rozwodzie z Elizabeth Taylor), przyszłym prezesem Bear Stearns Alanem Greenbergiem i Alanem Greenspanem, który miał zostać przewodniczącym Rezerwy Federalnej.
W 1968 roku ona i Guber adoptowali córkę, Jacqueline, która przeżyła.
Walters została uhonorowana w maju 2014 roku, kiedy budynek ABC News przy West 66th Street na Manhattanie został ochrzczony The Barbara Walters Building.
„Jestem tym tak naprawdę poruszona” – powiedziała podczas uroczystości. „Chcę powiedzieć coś bardzo jasno, że każdy z was, od asystentów przy biurku do producentów do korespondentów i kotwic, każdy z was, którzy przechodzą przez te drzwi każdego dnia … moje imię będzie na tym budynku, ale budynek należy do was.”
Walters powiedziała, że przez lata często była pytana o to, czego potrzeba kobiecie, aby osiągnąć sukces.
„Po prostu pracuj ciężej niż wszyscy” – odpowiedziała. „Nie dostaniesz go przez marudzenie. Nie dostaniesz go przez krzyczenie. Nie dostaniesz go przez rezygnację. Dostaniesz to przez bycie tam. Myślę, że to właśnie stało się ze mną”