Kiedy menedżer Priyanki Chopry Jonas po raz pierwszy spotkał ją w chińskiej restauracji w Bombaju w 2007 roku, połączyła ich wspólna miłość do hip-hopu i R&B. „Pamiętam, jak tańczyła i śpiewała każdy tekst piosenki „No Scrubs” TLC, a ja myślałam:” O mój Boże, ta dziewczyna jest naprawdę fajna” – wspomina Anjula Acharia. „Powiedziałam jej coś w tym stylu, a ona odpowiedziała mi: 'Wychowałam się w Queens, kochanie’.”
W rzeczywistości Chopra Jonas urodziła się w Jamshedpur w stanie Bihar i wychowała w kilku miastach w Indiach, ponieważ jej rodzice byli lekarzami w indyjskiej armii. Ale jej miłość do muzyki była globalna, podobnie jak jej późniejsza sława. Znana wówczas jako „Beyoncé Bollywood” ze względu na swoją udaną karierę aktorską w indyjskich filmach, Acharia ostatecznie podpisała kontrakt z wytwórnią muzyczną Interscope Records DesiHits, gdzie osiągnęła umiarkowany sukces dzięki singlowi „In My City” z 2012 roku i „Exotic” wydanemu rok później.
Zdając sobie sprawę, że kariera muzyczna Chopry Jonas nie układa się zgodnie z planem, Acharia przypomniała sobie słowa współzałożyciela Interscope Jimmy’ego Iovine’a, gdy zastanawiali się, jak najlepiej zmienić kierunek. „Zawsze mi powtarzał: 'Musisz przewidywać popkulturę. Musisz patrzeć za róg i widzieć, co się dzieje i słuchać tego, co się dzieje” – wspomina Acharia. „I jedną z rzeczy, które zobaczyłem w tamtym czasie, była Kerry Washington w Scandal, Viola Davis w How to Get Away with Murder, Sofia Vergara w Modern Family i Sandra Oh w Grey’s Anatomy, i pomyślałem, To moment dla różnorodnych głównych kobiet. I wskoczyłem na to. Reszta to już historia, jak to mówią.”
Historia przełamywania barier. W lipcu 2012 roku Chopra Jonas została pierwszą gwiazdą Bollywood, która podpisała kontrakt z agencją Creative Artists Agency. Jej rola Alex Parrish w thrillerze kryminalnym ABC Quantico w latach 2015-2018 uczyniła ją również pierwszą Azjatką z Południa, która poprowadziła amerykański serial dramatyczny. Teraz, jako współprowadząca w nowym dramacie szpiegowskim sci-fi Amazon Prime Citadel od braci Russo – pierwszy w swoim rodzaju serial, który będzie miał lokalne spinoffy językowe w Indiach i we Włoszech – w wieku 40 lat Chopra osiągnęła osobisty debiut: parytet płacowy ze swoim męskim partnerem, Richardem Maddenem.
Osiągnięcie tego kamienia milowego dopiero po 23 latach kariery świadczy nie tylko o większej kwestii nierówności płci w Hollywood, ale także o ignorancji zachodniego świata na temat długowieczności i sukcesu Chopry Jonas jako gwiazdy Bollywood, gdzie była jedną z najlepiej opłacanych aktorek w Indiach, występując w ponad 60 filmach. Ale Chopra Jonas wiedziała, że Hollywood będzie wspinaczką pod górę. Dlatego aktorka nadal wykorzystuje tego samego ducha, który zabrał ją ze sceny konkursu jako zwyciężczynię Miss World 2000 na scenę dźwiękową dwie dekady temu – ducha hustlerki.
„Musisz być”, mówi Chopra Jonas, zastanawiając się nad swoją podróżą. „Słuchaj, nikt nie robi tu dla mnie filmów, ok? Muszę sama wykonywać swoje ruchy.”
To była długa droga do Citadel, jak się czujesz teraz, gdy serial w końcu miał swoją premierę?
Prace nad nim trwały pięć lat i wymagały wiele pracy. To było półtora roku treningów, krwi, potu i łez. Tak więc, aby w końcu to pokazać, teraz należy to do widzów. Nie ma już nad tym kontroli i to jest naprawdę uwalniające. Jestem tym podekscytowany. Jestem z tego dumny. To jak osiągnięcie.
Tym serialem naprawdę przekroczyliśmy granice. To oryginalne IP. Jest naprawdę globalny. Mamy inne części w zupełnie innych krajach i filmowców z największymi talentami w tych branżach na całym świecie, a historie są ze sobą powiązane. To takie fajne, nowe medium i przykład tego, jak wygląda przyszłość rozrywki, a ja uwielbiam być na jej czele.
Produkcja na Citadel początkowo zakończyła się w grudniu 2021 roku, ale musiałeś zrobić zdjęcia na początku połowy 2022 roku, kiedy urodziła się twoja córka Malti Marie. Jak to było, gdy musiałaś pogodzić obowiązki zawodowe z byciem nową matką dziecka, które urodziło się przedwcześnie?
Nie będę kłamać, to był bardzo trudny czas. Wróciła do domu z OIOM-u po około 110 dniach pobytu, zaledwie miesiąc przed tym, jak miałem zacząć filmować. Byliśmy więc wtedy świeżo upieczonymi rodzicami. Dodatkowe zdjęcia musieliśmy robić w Atlancie, a Los Angeles było moim domem, więc latałam do Atlanty co tydzień i wracałam w każdy weekend. Mój mąż, mama i teściowie byli w domu na czas zdjęć. Ale Amazon Studios i AGBO sprawiły, że było to sprzyjające i ułożyły mój harmonogram tak, że mogłam wracać w każdy weekend, aby być z nią, a następnie wracać i kręcić w poniedziałek. Naprawdę to doceniłem. To ludzie rodzinni, rozumieją wartość tego. Joe, Anthony i Jen Salke mówili: „Mamy cię i coś wymyślimy”
W swojej wiosennej okładce TODAY, mówiłaś o tym, że w końcu masz jasne zrozumienie równowagi między życiem zawodowym a prywatnym i ustalasz nienegocjowalne rzeczy, takie jak bycie tam podczas kąpieli Malti. W jaki sposób uwolniłaś się od poczucia winy, które często towarzyszy mówieniu „nie” i czy walka o ustanowienie tych granic była trudna do wygrania?
Wciąż walczę z większością z nich. Jeśli pracujesz w określony sposób przez naprawdę długi czas, a potem nagle się zmieniasz, ludziom wokół ciebie trudno będzie to zrozumieć, ponieważ zmieniłeś życie, prawda? I wszyscy wokół ciebie nagle mówią: „Och, Pri już tego nie robi” Ale musisz dać sobie czas i musisz dać innym cierpliwość w ich krzywej uczenia się. I musisz to wyartykułować. Myślę, że bycie stanowczym jest ważne i mówienie: „Hej, zaszła we mnie duża życiowa zmiana. I jeśli wiąże się to dla mnie z kosztami, to jestem gotów je ponieść” Jeśli nie wykonuję tyle pracy, co zwykle, jestem gotów ponieść tego konsekwencje, ale bardzo jasno określam swoje priorytety.
W ten sposób czułem się naprawdę komfortowo, kiedy robiliśmy dodatkowe zdjęcia do Citadel, ponieważ wyartykułowałem to filmowcom. Mówiłem: „Nie wiem, jak będę w stanie podróżować, aby zrobić tę sesję zdjęciową i to są moje obawy, tak się czuję i takie są moje obawy” Każdy jest człowiekiem. Czasem coś wypadnie, ale trzeba stawiać siebie i swoje priorytety na pierwszym miejscu. Tak trudno jest znaleźć równowagę między życiem zawodowym a prywatnym, ale jeśli masz przywilej, aby to zrobić, polecam to zrobić. Tak wielu ludzi tego nie potrafi. Muszą zostawiać swoje dzieci i iść do pracy, tak jak ja. Widziałem filmowców i ekipę na planie przez miesiące, aktorów na planie przez miesiące bez swoich rodzin. Są chwile, które się zdarzają i jest to trudne w tak wielu zawodach, ale jak tylko możesz, stwórz czas na to, co uszczęśliwia twojego ducha.
Z każdym nowym odcinkiem twoja postać i jej partner Mason Kane (Richard Madden) stopniowo wracają do swojego prawdziwego ja po tym, jak ich wspomnienia zostały całkowicie wymazane. Czy jest jakaś część ciebie, która odnosi się do tego pomysłu umieszczenia w obcym środowisku i uruchomienia naturalnych instynktów, aby zrozumieć, kim jesteś w swoim rdzeniu?
Wydaje mi się, że cokolwiek dzieje się w moim życiu, kiedy wchodzę na plan, wiem, co robię. Wiem jak się nagrywać, wiem jak się ustawić, wiem gdzie jest oświetlenie, wiem gdzie jest kamera. To jak jazda na rowerze, bo robię to od prawie 20 lat. Żadna techniczna strona tego nie jest mi obca. I myślę, że to samo dotyczy Nadii i Masona, dlatego kiedy łapie nóż znikąd, jest to coś w rodzaju pamięci mięśniowej, w której pytasz, jakie są rzeczy, które faktycznie zapamiętasz, a jakie są wspomnienia, o których zapomnisz? Fajnie było usiąść ze scenarzystami i to rozszyfrować.
Naprawdę przykuwasz uwagę widzów w momencie, gdy pojawiasz się na ekranie, od czerwonej sukienki i szpilek, przez perfumy w torebce, które podwajają się jako materiał wybuchowy, po fizyczność otwierającej strzelaniny w pociągu. Jak dużą część pracy kaskaderskiej wykonałaś sama?
Około 85 procent zrobiłem sam. Joe i Anthony narzucili mi, że nasze postacie nie są superbohaterami. Nie mają magicznych mocy uzdrawiania. Są ludźmi. Są szpiegami. Krwawią, są ranni, umierają. Chcieli, aby walki wyglądały trzewiowo, więc powiedzieli, że cokolwiek nam odpowiada i z czym czujemy się bezpiecznie, abyśmy zrobili jak najwięcej.
Wywodzę się z filmów Bollywood i wykonałem wtedy wiele akrobacji, więc mam pewność siebie kogoś, kto wie, co robi. Do tego dochodzą zasoby, które studia Russos i Amazon dały nam do dyspozycji, jeśli chodzi o budowanie scen kaskaderskich. Wszystkie nasze zestawy były wyściełane. Mieliśmy ekipy kaskaderskie, które pracowały przy Mission Impossible i Avengers, i dzięki temu czułem się bezpiecznie. Teraz, z drugiej strony, jestem zadowolony, ponieważ ludzie reagowali na to, że robię to sam. To robi różnicę, ponieważ kiedy robi to kaskader, musisz cały czas ukrywać twarz lub zastępować twarz, co wszystko działa i nie jestem kimś, kto zrobi to, jeśli czuję, że jest to zbyt niebezpieczne – nie jestem taki głupi – ale zdecydowanie bardziej przekonujące jest, gdy aktor może zrobić tyle, ile czuje się bezpiecznie.
W serialu posługujesz się kilkoma różnymi językami – hiszpańskim, włoskim, niemieckim i mandaryńskim. Czy biegle posługujesz się którymś z tych dialektów?
Tak, moja dziewczyna Nadia, ona jest naprawdę utalentowana, nie ja. Jestem dwujęzyczny, mówię w hindi i po angielsku. Nie mówię ani słowa – to znaczy mówię słowo, arrivederci, bonjourno po włosku, ale to dlatego, że jestem fanem Włoch. Nie jestem wielojęzyczny. Myślę, że może dlatego, że jestem dwujęzyczny, bardzo pomaga mi to z akcentami i językami, ale wymagało to dużo pracy, zwłaszcza zmiana języków w jednej scenie.
Jako ktoś, kto mówi w dwóch językach, naprawdę denerwuje mnie, gdy widzę w telewizji kogoś mówiącego w hindi, a jego postać powinna mówić płynnie, a tego nie robi, mówi z dziwnym akcentem lub nie używa właściwych słów. Więc naprawdę ciężko pracowałem i mam nadzieję, że udało mi się to zrobić dobrze z trenerami dialektu, aby nie tylko uzyskać właściwy akcent, ale także kontekst. To była moja osobista sprawa.
Jako gwiazda Bollywood byłeś jednym z najlepiej opłacanych aktorów w Indiach. I odwrotnie, dopiero teraz osiągnąłeś parytet płac z Citadel po ośmiu latach pracy w Hollywood. Jaka była rzeczywistość tego doświadczenia dla ciebie?
Miałem niesamowity przywilej pracować i rozwijać się, teraz mogę powiedzieć, w dwóch największych branżach filmowych na świecie. Pracuję z najbardziej niesamowitymi filmowcami, aktorami i talentami, i bardzo mi się to podoba, a niewielu ludzi jest w stanie to zrobić. Mimo to, pracując w obu tych branżach i będąc w branży od prawie 23 lat, nadal jest to moment, w którym osiągnąłem parytet. To tak szalone, że nawet nie spodziewałem się, że zadam pytanie o wynagrodzenie, mimo że byłem współprowadzącym. To mój menedżer i moi agenci mówili: „Jesteś współprowadzącą, powinniśmy wrócić i porozmawiać” W rzeczywistości szydziłem i trochę się śmiałem. Powiedziałam: „Nie, to się nie zdarza”
Nie wiem, jakie są doświadczenia innych osób, ale wiem z badań i rozwoju, które widziałam, że kobiety otrzymują znacznie niższe wynagrodzenie w wielu branżach, nie tylko w rozrywce, zwłaszcza na wyższych stanowiskach. Kobiety muszą pracować o wiele ciężej, by udowodnić, że na to zasługują. I to właśnie rozmowa na ten temat zmieni sytuację kobiet. Jestem bardzo wdzięczna i zastanawiam się, czy gdyby szefową Amazon Studios nie była Jennifer Salke, kobieta, czy ta decyzja byłaby inna? Kiedy masz kobiety na stanowiskach decyzyjnych i władzy, robią one miejsce dla innych kobiet i to jest tego przykład.
Otrzymałam parytet, odkąd otrzymałam parytet w Citadel w każdej pracy, w której później grałam współprowadzącą, więc to coś dla mnie zmieniło. A skoro już to osiągnęłam, zmieni to sytuację dyrektorów, którzy obsadzają kobiety w rolach współprowadzących z innymi mężczyznami. To zmieni rozmowę. Więc, tak, to wspaniałe uczucie, ale także uczucie: O mój Boże, podobnie jak wiele innych kobiet, byłam uwarunkowana, by myśleć, że nawet na to nie zasługuję.
Osiągnęłaś wiele sukcesów jako indyjska aktorka w Ameryce. Czy to było samotne?
Przede wszystkim, jako kobieta po trzydziestce, która opuściła swój kraj, przyjaciół, znajomości i branżę, która nauczyła mnie wszystkiego, gdzie znałam każdego filmowca i każdego aktora, aby nagle wejść do branży, w której nikogo nie znałam, a ludzie nie znali mojej pracy, ani tego, co udało mi się osiągnąć, ani różnorodności mojej filmografii, a jednocześnie nie mając przyjaciół i społeczności, to było naprawdę samotne. Kiedy przeprowadziłem się tutaj po raz pierwszy, przez kilka lat byłem naprawdę – nie użyję słowa depresja, ponieważ nigdy nie byłem klinicznie – ale po prostu smutny. Dużo czasu zajęło mi chodzenie do pracy i codzienne staranie się, przypominanie sobie, że mam ambicje, które zasługują na realizację i muszę na to ciężko pracować. Na świecie nie ma darmowego lunchu. Musiałem się bardzo motywować i było to trudne, aż powoli zacząłem nawiązywać przyjaźnie, zacząłem mieć społeczność i zacząłem czuć, że Ameryka jest moim drugim domem. Myślę, że tak właśnie wygląda podróż imigranta. Przez pewien czas jesteś jakby pomiędzy.
Mamy teraz kolejną falę ekscytacji wokół kina azjatyckiego z sukcesem Everything Everywhere All at Once i Beef na szczycie Parasite i Squid Games w ostatnich latach, gdzie widzisz Południowych Azjatów pasujących do tego krajobrazu?
Myślę, że to bardzo ekscytujący czas dla kultury w ogóle. Myślę, że wraz z nadejściem streamingu, jako twórcy opowieści mamy możliwość opowiadania hiper-specyficznych historii, a publiczność chce oglądać dobre kino. Citadel jest tego świetnym przykładem, ponieważ w tym programie mamy filmowców i scenarzystów z Ameryki, Wielkiej Brytanii, Indii, Włoch, czyli wszystkich głównych branż filmowych na świecie, którzy spotykają się i współtworzą jedną dużą historię i jeden duży wszechświat. W AGBO odbyło się spotkanie scenarzystów Citadel, na którym 100 scenarzystów z różnych części świata spotkało się w Los Angeles i omówiło tę historię. To szaleństwo móc to zobaczyć.
Przed nami długa droga, jeśli chodzi o reprezentację Azji Południowej. Dziewięć krajów Azji Południowej jest zawsze łączonych razem, a teraz jesteśmy w stanie zobaczyć, że kraje te bardzo się od siebie różnią i mają różne kultury. Indie są jednym z największych przemysłów filmowych na świecie. Produkujemy około tysiąca filmów w wielu językach, które mamy w kraju. Mamy też ogromny talent techniczny, z którego korzystają hollywoodzkie filmy. Mamy filmowców i ekipę techniczną, taką jak DP, AD i scenarzystów, VFX, działy, które przyczyniają się do hollywoodzkiej rozrywki, ale po prostu nigdy nie widzisz ich reprezentacji tak często.
Jestem bardzo podekscytowany, że mogę pracować z indyjskimi filmowcami w Citadel i z indyjską częścią w tej samej piaskownicy, co część amerykańska i włoska. To świetna sprawa. I mam nadzieję, że zobaczę tego znacznie więcej. I mam nadzieję, że zobaczymy rozrywkę, w której nie dzielimy już historii na granice i języki, ponieważ wszystko jest dubbingowane i subbingowane w wielu językach. Możesz cieszyć się różnymi historiami i myślę, że to stworzy tak różnorodny świat.
Wpadłaś w aktorstwo przez przypadek, a mimo to zrobiłaś ogromną karierę. Czy możesz sobie wyobrazić, gdzie byś była, gdyby twój brat nie zapisał cię na konkurs Miss Indii 23 lata temu?
To naprawdę zabawne myśleć, że mój brat, ponieważ chciał odzyskać swój pokój, rozpoczął całą moją karierę. Zdecydowanie widzę w tym jego młodzieńczy, manipulacyjny mózg, ale jednocześnie naprawdę wierzę w przeznaczenie. Czuję, że przeznaczenie i ciężka praca idą w parze i jesteś przeznaczony do pewnych rzeczy, a jeśli dostaniesz szansę i po prostu ją wykorzystasz, to nic się nie stanie. Ale jeśli dostajesz szansę i wykorzystujesz ją w 100 procentach, to twoja trajektoria jest zawsze w górę i tego nauczyłem się bardzo młodo.
Miałam 17 lat, kiedy mój brat wysłał moje zdjęcia na Miss Indii. Nie wiedziałam nic ani nikogo. Nigdy nie byłam modelką, nigdy wcześniej nie nosiłam szpilek, nie robiłam makijażu ani nie miałam włosów układanych przez kogoś innego. W tamtym momencie nie wiedziałam nawet, jak wysuszyć własne włosy. Ale oto byłam, hustlerka, rywalizująca, pytająca, jak dać sobie najlepszą okazję? Jak mogę wygrać w tym pokoju? Moi rodzice wspierali moją rywalizacyjną naturę, zachęcali mnie do zajęć pozalekcyjnych – taniec, śpiew, sztuka, cokolwiek chciałem robić, było wspierane przez moją rodzinę – i myślę, że to dało mi pewność siebie, że chcę być najlepszy w pokoju.
W miarę dalszego przełamywania barier w branży, jakie masz nadzieję, że będzie Twoje trwałe dziedzictwo?
Mam nadzieję, że zostanę zapamiętany za wkład w sztukę. Mam nadzieję, że byłam w stanie kreatywnie, po tych wszystkich latach, przesuwać granice dla aktorek, dla hinduskich aktorów, dla ludzi kolorowych. Mam nadzieję, że zostanę zapamiętana za stworzenie ścieżki, która była moja i tak naprawdę nie istniała. Zawsze chciałam się rozwijać i ewoluować; nie jestem osobą, która spoczywa na laurach. Chcę zrobić kolejną wielką rzecz. Chcę być lepszy niż moja poprzednia postać.
Wywiad zredagowany ze względu na długość i przejrzystość.
Pierwsze trzy odcinki serialu Citadel są już dostępne w serwisie Prime Video, a pozostałe trzy odcinki będą udostępniane co tydzień w piątki.