Andy Taylor miał dołączyć do swoich byłych kolegów z zespołu 5 listopada podczas indukcji Duran Duran do Rock and Roll Hall of Fame w Los Angeles. Jednak po wykonaniu medleya ich hitów, obecni członkowie Simon Le Bon, John Taylor, Nick Rhodes i Roger Taylor wzięli na podium i wyjaśnili jego nieobecność.
„Cztery lata temu u Andy’ego zdiagnozowano czwarte stadium raka prostaty” – powiedział Le Bon, przełamując tę wiadomość. Przeczytał fragment listu od Taylora, który miał nadzieję dołączyć do zespołu na scenie po raz pierwszy od 17 lat, ale zdrowie nie pozwoliło mu na podróż z Ibizy.
Taylor opuścił zespół w 1986 roku. Ponownie dołączył w 2001 roku i zagrał na gitarze na płycie Astronaut z 2004 roku, zanim ponownie odszedł w 2006 roku.
Poniżej zamieszczamy jego list w całości.
Drogi Simonie, Johnie, Rogerze, Nicku, moi współtowarzysze i ziomkowie,
Chciałem wysłać osobistą notatkę, aby przekazać wam wszystkim mój najszczerszy szacunek za to, co było niesamowitą karierą, a także podzielić się tym, co mi się przydarzyło.
Po pierwsze, mogę powiedzieć, że to był absolutny zaszczyt być nominowanym, a tym bardziej wprowadzonym do RRHOF. Nie ma nic, co mogłoby zbliżyć się do takiego uznania. Jestem dumny z wszystkiego, co razem osiągnęliśmy i z tego, jak ty to kontynuujesz. Jako gitarzysta w progresywnym zespole z czasów syntezatorów z początku lat osiemdziesiątych, dosłownie od dnia, w którym poznałem Nicka, Johna, Simona i Rogera, oni naprawdę docenili wkład dość hałaśliwego, wszechstronnego bachora z północy. Wszyscy dorastaliśmy na tych samych płytach winylowych i koncertach na żywo, od Davida Bowiego do Roxy Music, The Sex Pistols i oczywiście CHIC. Mogłem udać się do wszystkich tych miejsc jako gracz i rozwinąłem hybrydowy styl gitary, który pasował do tej niesamowitej koncepcji zespołu…
Uwielbiałem wchodzić do studia i nagrywać nasz materiał; nikt inny nie brzmiał tak jak my. Dojrzeliśmy do wchłonięcia tego, co było sztuką analogowego nagrywania, ale z nieco innym zestawem, artystyczna obsesja Nicka na punkcie technologii syntezatorów była czymś, czego nigdy wcześniej nie widziałem i zostałem wprowadzony do warstw. Ponieważ instynktownie pasowaliśmy do siebie, bardzo szybko ewoluowaliśmy, pisząc RIO jako nasz drugi album z pewnością siebie, którą zainspirowały nasze wczesne sukcesy z 'Girls On Film’ i 'Planet Earth’.
Można marzyć o tym, co nas spotkało, ale przeżycie tego, na własnych warunkach, jako kumple, było ponad miarę niesamowite.
Chciałbym podziękować każdemu z moich braci w tym wspaniałym zespole.
Moja rodzina: moja niesamowicie rozsądna żona od 40 lat – Tracey – moje niesamowite dzieci, Andy, Georgie, Bethy i Izzy, nie zapominając o moim wnuku Albie, który prawdopodobnie jest online słuchając lub na Fortnite!!!
Pierwotni wyznawcy: Paul i Michael Berrow, Dave Ambrose, Terry Slater, Rob Hallett.
The Producers: Colin Thurston, Alex Sadkin, Bernard Edwards i Nile Rodgers – Bardzo skopałem też pracę z Markiem Ronsonem – szczególnie podziwiam 'All You Need Is Now’, to melodia DD, jeśli kiedykolwiek ją słyszałem.
Podziękowania również dla Mercka, Andrew i Wendy.
Teraz o złej krwi, cóż, dobra wiadomość jest taka, że nie ma żadnej, tylko czysta miłość i szacunek dla wszystkiego, co napisaliśmy, nagraliśmy i osiągnęliśmy razem. O co chodzi? Nie da się zatrzymać tej 44-letniej rzeczy zwanej „Duran Duran”.
Teraz powód, dla którego mnie tu nie ma:
Nieco ponad 4 lata temu zdiagnozowano u mnie 4 stadium przerzutowego raka prostaty. Wiele rodzin doświadczyło powolnego spalania się tej choroby i oczywiście my nie jesteśmy inni; więc mówię z perspektywy człowieka-rodziny, ale z głęboką pokorą wobec zespołu, najwspanialszych fanów, jakich może mieć grupa i tego wyjątkowego wyróżnienia.
Mam za sobą Rodgersa i Edwardsa, lekarzy i zabiegi medyczne, które jeszcze do niedawna pozwalały mi po prostu bujać się na nogach. Chociaż mój obecny warunek nie jest natychmiast zagrażający życiu nie ma żadnej kuracji. Ostatnio robiłem dobrze po jakimś bardzo wyrafinowanym leczeniu przedłużającym życie, to było aż do tygodnia albo tak temu kiedy cierpiałem niepowodzenie i pomimo wyjątkowych wysiłków mojego zespołu, musiałem być uczciwy w , że zarówno fizycznie i umysłowo, będę pchać moje granice.
Jednak żadna z tych rzeczy nie musi lub nie powinna umniejszać tego, co ten zespół (ze mną lub beze mnie) osiągnął i utrzymał przez 44 lata. Mieliśmy uprzywilejowane życie, byliśmy trochę niegrzeczni, ale naprawdę mili, trochę drażliwi, ale bardzo dobrze ubrani, trochę pełni siebie, ponieważ mieliśmy wiele do zaoferowania, ale jak już mówiłem wiele razy, kiedy czujesz tego zbiorowego, instynktownego, pokrewnego ducha kreatywności zmieszanego z ambicją, uzbrojonego w niesamowicie fajną grupę fanów, cóż może pójść źle?
Jest mi naprawdę przykro i jestem ogromnie rozczarowany, że nie mogłem tego zrobić. Niech nie będzie wątpliwości, że byłem podekscytowany całą sprawą, nawet kupiłem nową gitarę z niezbędnym whammy!
Jestem tak bardzo dumny z tych czterech braci; jestem zdumiony ich wytrzymałością i z radością przyjmuję tę nagrodę. Często wątpiłem, że ten dzień nadejdzie. Jestem cholernie zadowolony, że jestem w pobliżu, by zobaczyć ten dzień.
All My Love
AT
Historia po raz pierwszy pojawiła się na Billboard.com.