Mike Nussbaum, późno rozkwitający aktor z Chicago, który wcielił się w starzejącego się sprzedawcę George’a Aaronowa w oryginalnej broadwayowskiej produkcji Glengarry Glen Ross, tylko jednej z wielu jego współpracy z Davidem Mametem, zmarł. Miał 99 lat.
Nussbaum zmarł w sobotę – sześć dni przed swoimi setnymi urodzinami – w swoim domu w Chicago, powiedziała jego córka, Karen, gazecie Chicago Sun-Times.
Występował na scenach Wietrznego Miasta przez ponad pół wieku, a w 2019 roku otrzymał nagrodę za całokształt twórczości od League of Chicago Theaters.
Na dużym ekranie Nussbaum zagrał wydawcę książek Boba Drimmera w Fatalnym zauroczeniu (1987), dyrektora szkoły w Polu marzeń (1989) i właściciela sklepu jubilerskiego z kosmitami Gentle’a Rosenburga w Facetach w czerni (1997).
Nussbaum i Mamet po raz pierwszy spotkali się pod koniec lat 60., a przyszły zdobywca nagrody Pulitzera obsadził go w roli Teacha w 1975 roku w premierze swojego trzyosobowego dramatu American Buffalo w Goodman Theatre w Chicago. Zagrał także Alberta Einsteina w Relativity Mameta.
W 1984 r. otrzymał nagrodę Drama Desk za rolę Aaronowa (Alan Arkin zagrał tę rolę w adaptacji filmowej z 1992 r.) w Glengarry Glen Ross i był kolejnym sprzedawcą, Shelley Levene (Jack Lemmon w filmie), w innym uznanym spektaklu w chicagowskim Steppenwolf Theatre.
„Wspaniale jest pracować z Mike’iem, ponieważ, jak każdy artysta, jak każdy aktor, jest po prostu niezwykły” – powiedział Mamet w profilu Nussbauma z 2014 roku w magazynie Chicago. „Ciągle mówisz: 'Mój Boże, skąd to się wzięło?’ To nie pochodzi z worka 'momentów aktorskich’ To bzdura. To wychodzi z – kto do cholery wie skąd? Albo się to ma, albo nie, a Mike z pewnością ma.”
Myron Nussbaum, syn hurtownika futer, urodził się 29 grudnia 1923 roku i wychował w dzielnicy Albany Park w Chicago. Ukończył szkołę średnią Von Steuben High School, a następnie opuścił Uniwersytet Wisconsin, aby zaciągnąć się do armii amerykańskiej, gdzie służył pod dowództwem gen. Dwighta D. Eisenhowera jako operator dalekopisu.
Po powrocie do domu pracował w rodzinnej firmie zajmującej się eksterminacją przez prawie dwie dekady, zanim w wieku 40 lat zdecydował się na pełnoetatową karierę aktora. Swoją kartę Equity zdobył dopiero na początku lat 70.
Nussbaum po raz pierwszy pojawił się na Broadwayu jako reżyser komedii muzycznej z 1982 roku Do Black Patent Leather Shoes Really Reflect Up?, która jednak trwała zaledwie pięć przedstawień. Powrócił cztery lata później z rolą w The House of the Blue Leaves Johna Guare’a.
Nussbaum zagrał również oszusta i szefa mafii odpowiednio w filmach Mameta House of Games (1987) i Things Change (1988).
W jego filmowym życiorysie znalazły się Harry i Tonto (1974), Losing Isaiah (1995) i Steal Big Steal Little (1995), a także role telewizyjne w The Equalizer, 227, L.A. Law, Brooklyn Bridge, Frasier, The Commish, The X-Files i Early Edition.
W profilu magazynu Chicago zauważył, że robił 50 pompek dziennie i pił podwójną porcję żytniej przed snem każdej nocy.
Przeżył swoją drugą żonę, Julie, którą poślubił w 2004 roku; swoje dzieci, Jacka i Karen oraz siedmioro wnucząt. Jego pierwszą żoną była Annette Brenner; byli małżeństwem od 1949 roku do jej śmierci w 2003 roku.
„Myślę, że bycie aktorem w Chicago przez wiele lat było najbardziej satysfakcjonującym życiem, jakie mogłem sobie wyobrazić” – powiedział Nussbaum gazecie Sun-Times w 2019 roku. „Odkryłem, że Nowy Jork i Los Angeles są… antytetyczne dla sztuki. Pragnienie sławy, pragnienie chwały, pieniędzy jest przytłaczające w obu miastach. Chociaż odniosłem pewien sukces w obu miastach, zdecydowałem, że moje życie jest bardziej zrównoważone tutaj. Lubię wsiadać do autobusu, jechać do centrum i mieć kogoś, kto podchodzi i mówi: „Uwielbiałem cię w takim a takim miejscu””