[Poniższa historia zawiera główne spoilery do You sezonu czwartego.]
You showrunnerka Sera Gamble wiedziała, że czwarty sezon dramatu Netflixa będzie porównywany do jednego kultowego filmu.
„Ludzie od razu będą jak: 'Och, wyciągnęli Fight Club’ Right? Tak to nazwałem. 'Oh, zrobimy Fight Club rzecz,'” Gamble mówi The Hollywood Reporter o wielkim zwrocie fabularnym sezonu czwartego część 2, który ujawnił, że złoczyńca z części pierwszej Rhys Montrose (Ed Speleers) był w rzeczywistości wymysłem wyobraźni Joe Goldberga (Penn Badgley).
Choć pomysł, że najnowszy sezon serialu z Pennem Badgleyem w roli głównej będzie porównywany do tak klasycznego filmu był onieśmielający, twórczyni mówi, że szukała nowego sposobu, by rzucić sobie wyzwanie ze scenariuszem, co spowodowało, że sezon czwarty był dla niej najtrudniejszy do napisania. Ale, to również ją ekscytowało. „Na dobre i na złe, nie mam większego interesu w pracy nad sezonem telewizyjnym, który nie jest kontynuacją wyzwania dla mnie jako pisarza i wyzwania dla pokoju pisarzy,” wyjaśnia.
You wyciągnął swoją koncepcję rozdwojonej tożsamości po tym jak Joe uderzył głową w pudełko, które zbudował dla Marienne (Tati Gabrielle), którą jego alter ego „Rhys” trzymało w niewoli przez większość sezonu. Showrunnerka mówi, że późne ujawnienie tożsamości było planowane już na początku serialu, co oznaczało, że ona i scenarzyści uważnie obserwowali „jak szalony” Joe stawał się z sezonu na sezon, więc nie „wyszło to zupełnie z lewej strony”
Gamble mówi też szczerze o tym, jak Joe Goldberg uchodzi bez szwanku z kolejnymi morderstwami do końca sezonu, odzwierciedlając rzeczywistość, w której niektórzy ludzie po prostu nie zostają postawieni przed sądem. „Wciąż mówimy wam, kim on naprawdę jest, a potem, w jakiś sposób, jakaś część nas wciąż go lubi i wybacza mu w kółko,” zaznacza. „On ciągle naciąga nas na oczy. I to jest symptom większej prawdy, która polega na tym, że Joe Goldbergom świata często udaje się uciec w biały dzień.”
Poniżej Gamble zagłębia się bardziej w swoją główną postać stalkera-mordercy, mówi o tym, co dalej dla Joe i dziewczyny Kate (Charlotte Ritchie) oraz dzieli się tym, jak „Anti-Hero” Taylor Swift znalazło się w finale.
Część 2 ujawnić, że Joe rzeczywiście został wyobrażając Rhys ten cały sezon był czymś, czego nie spodziewałem się. Opowiedz mi o tej decyzji twórczej: Jak zdecydowałeś się na taką drogę?
To historia, która naprawdę mnie przeraża i onieśmiela jako pisarza. Ludzie od razu powiedzą: „Och, oni pociągnęli za sobą Fight Club.” Prawda? Tak to nazwałem. „Oh, zrobimy Fight Club rzecz.” To, po pierwsze, naprawdę wysoki standard. Było wiele gównianych wersji. Musisz mieć świetny powód, że to robisz, a potem mieć też mnóstwo pomysłów w rękawie na to, co z tym zrobić, gdy już wskoczysz na głęboką wodę. Pierwszą rzeczą, która była pociągająca, było to, że będzie to prawdziwe wyzwanie. Na dobre i na złe, nie jestem zainteresowany pracą nad sezonem telewizyjnym, który nie będzie stanowił wyzwania dla mnie jako scenarzysty i wyzwania dla pokoju pisarzy. Chciałbym nie czuć się w ten sposób.
To był najtrudniejszy sezon na milę. Najpierw zrobiliśmy cały whodunnit [z Częścią 1], a potem przez cały czas wracaliśmy do początku każdej pojedynczej sceny i śledziliśmy ją z tym, co się stanie, gdy dowiesz się, co naprawdę dzieje się z Rhysem. Mieliśmy to w głowie od kilku sezonów. Zaczęliśmy o tym mówić wcześnie. Nie zobowiązaliśmy się do tego w tym sezonie, dopóki nie wiedzieliśmy, że robimy whodunnit, ale uważnie obserwowaliśmy, jak bardzo Joe jest szalony z sezonu na sezon, ponieważ nie chcieliśmy, żeby to wyszło zupełnie z lewej strony.
W tym sezonie, po raz pierwszy, obsesja Joego dotyczyła mężczyzny. Poruszyliśmy to iw naszej rozmowie związanej z częścią 1. Co takiego jest w Rhysie, że Joe go uwielbia?
Rhys jest człowiekiem sukcesu, o którym Joe myśli, że mógłby nim być. Nie pamiętam, gdzie to czytałem, ale słyszałem gdzieś, że najbardziej zazdrościmy ludziom, którzy są w obrębie kilku poziomów tego, gdzie my jesteśmy. Ja nie mam żadnej zazdrości, kiedy czytam Szekspira. Nie sądzę, żebyśmy z nim byli tego samego gatunku, naprawdę. Ale są inni ludzie w biznesie telewizyjnym, gdzie mogę mieć małą chwilę, ponieważ jesteśmy w tej samej dziedzinie. W ten sam sposób, w jaki został zbudowany, by być jego przyjacielem, Rhys jest jakby wyidealizowaną, odnoszącą sukcesy, podziwianą wersją Joe. Zdobył całe uznanie i status, na który Joe czuje, że zasługuje, i wydaje się, że zrobił to bez sprzedawania się. Joe, w mniej konwencjonalnie romantyczny sposób, naprawdę zakochuje się w tej publicznej postaci.
Odkrycie, że Joe faktycznie porwał Marianne (Tati Gabrielle) i trzymał ją w jednym ze swoich niesławnych pudełek było druzgocące. Jak myślisz, dlaczego nie mógł jej wypuścić?
On po prostu nie może. To jest to, co ona mówi: nie może pozwolić na to, by wszystko się skończyło, nie może pozwolić jej odejść. Chce wielu rzeczy, które byłyby lepsze dla wszystkich wokół, w tym dla niego samego. Ale to jest właśnie głęboka skaza tej postaci. Posiadanie obiektu jego pożądania, w zasadzie, trąci każde rozsądne zachowanie, które powinien mieć. I właściwie było mu tak trudno to pociągnąć, że był w kompletnym zaprzeczeniu co do tego. Nawet nie pamiętał, że to zrobił.
W odcinku ósmym pojawia się montaż Marienne z dni, które spędziła w pudełku. Próbuje dowiedzieć się, jak uciec. Tworzy sztukę. Radzi sobie, jednocześnie opowiadając historię poprzez bajkę dla córki Juliette. Jak zdecydowałaś się pójść w tym kierunku?
To jeden z moich ulubionych fragmentów sezonu. To po prostu około 20-25 stron, myślę, że opisów jej dość dużo w klatce. Początkowo myśleliśmy o tym jako o odcinku, w którym przełączamy POV, co lubimy robić od czasu do czasu i w końcu mogliśmy, kiedy ujawniliśmy, że ona tam jest. Potem, tylko ze względu na dziwactwa serialu, następne pytanie, które sobie zadaliśmy to „Cóż, jak się dzieje podkładanie głosu?” Ona nie mówi do „ciebie” w swojej głowie. What would that be? I to była eksploracja postaci.
Wyglądała na kogoś, kto opowie bajkę, a konkretnie swojej córce. „Ty” dla niej to Juliette. Uwielbiałam kręcić ten odcinek, bo zawsze, gdy umieszczasz postać w klatce, to jest to tygiel, w którym topią się jej najgłębsze części składowe. I dochodzenie do tego jak ona przetrwa, i że jej sztuka – zasadniczo bycie artystą i bycie matką – jest sposobem na przetrwanie w klatce. To było tak bogate terytorium dla pisarzy.
Nadia (Amy-Leigh Hickman) i Marienne są zespołem dziewczyn, którym należy kibicować, a Nadia pomaga Marienne sfałszować jej śmierć i uciec od Joe na dobre. Jak to się stało?
Jedną z pięknych rzeczy w opowiadaniu historii, która ma 10 odcinków jest to, że dokonujesz odkryć po drodze. Pierwotnie nie planowaliśmy tego dla Nadii. W najwcześniejszej iteracji sezonu, dla historii erotomanii z Phoebe [Tilly Keeper], mieliśmy wersję tego planu dla Nadii. A potem, jak tylko zaczęliśmy naprawdę pisać odcinki, było bardzo jasne, że po pierwsze, to jest historia Phoebe. Ale także, gdy tylko obsadziliśmy tę rolę, byliśmy jak, „OK, rzeczą, która naprawdę ma sens jest to, że mentorka Joe’go z Agaty Christie, w zasadzie na początku – ktoś, kto prezentuje się jak Ellie [postać Jenny Ortegi w sezonie drugim] lub Paco [rola Luki Padovana w sezonie pierwszym] – jest prawdziwym detektywem sezonu. Ona musi pojawić się na końcu jako poszukiwacz prawdy w sezonie.
Nadia nie ginie ostatecznie. Jednak Joe wrabia ją w zabicie jej chłopaka, studenta Edwarda [Brad Alexander], a ona sama trafia do więzienia. Dlaczego takie zakończenie dla Nadii?
Właściwie, zazwyczaj w takich sytuacjach jak ta w tym serialu, najłatwiejszą rzeczą do zrobienia, najprostszą historią do opowiedzenia, jest ta, w której Joe ich zabija.
Prawo.
Wyzwanie pisarskie polega na wiarygodnym utrzymaniu ich przy życiu, aby mogli być zagrożeniem, lub po prostu dlatego, że nie chcemy zabić każdej osoby w serialu. Zajęło mi trochę czasu, żeby to rozgryźć. Pierwszą rzeczą, która stała się dla nas jasna, było to, że ona i Edward będą musieli zbliżyć się do siebie na tyle, żeby mu zaufać. Wymyśliliśmy zakończenie, w którym Joe wygrał, ale Nadia nadal może walczyć o kolejny dzień. I byliśmy jak, „Cóż, będziemy musieli zabić jej chłopaka, aby to się stało.” (Laughs.)
Wspomniałeś wcześniej o Love i Beck, a w przedostatnim odcinku mieliśmy okazję zobaczyć je ponownie. Jak wyglądały rozmowy, aby aktorki Victoria Pedretti i Elizabeth Lail powróciły?
Zwróciliśmy się bezpośrednio do aktorek i rozmawialiśmy z każdą z nich o tym, co chcemy zrobić. To zawsze jest kwestia harmonogramu. Wiedząc, że Penn reżyseruje odcinek, czuło się, że będzie to zabawa dla wszystkich, i że będzie to znaczące dla niego, aby kierować aktorami, z którymi tak bardzo się rozumiał, z którymi tak, bardzo pracował. A także dlatego, że to sen, a oni pojawiają się u Joego, by skłonić go do ujrzenia prawdy, udało nam się napisać paskudniejszą wersję Becka niż ta, którą widzieliśmy wcześniej i nieco podwyższoną wersję Love. W Love jest tak, że każda scena jest niespodzianką, bo Victoria jest tak utalentowana, i tak samo było tym razem. Oglądałam to i byłam jak „Wow, to jest o wiele lepsze niż to, co sobie wyobrażałam”
To była bardzo mocna scena. Doprowadzają go do decyzji o samobójstwie, której próbuje, ale w końcu przeżywa. Dlaczego wybrałeś tę drogę, zamiast kazać komuś, jak Nadia, postawić go przed sądem?
Jak widzimy, ona nie może wymierzyć mu sprawiedliwości. Jego jakby nie da się powstrzymać. To, przed czym Marienne ostrzegała Nadię, Joe rozumie w tym momencie. Jeśli jakaś część niego chce się zmienić, musi wziąć sprawy w swoje ręce. Naprawdę musisz wczuć się daleko w cudze buty i pomyśleć: „Jaki sposób działania będzie miał największy oddźwięk i sens po zabiciu 15 osób?” Więc to było ćwiczenie myślowe z Joe. Czy naprawdę zmierzyłbyś się z 15 osobami, które zabiłeś?
Był jakby nie do zatrzymania wcześniej, a będzie jeszcze bardziej teraz, gdy ma Kate (Charlotte Ritchie) wspierającą go i zasadniczo przepisującą jego historię. Dlaczego Kate chce to zrobić dla Joe, nawet po tym jak on jej wszystko powie?
Nie byłabym tak pewna, że on mówi jej wszystko. Są pewne części tej historii, które są łatwiejsze do opowiedzenia niż inne, więc myślę, że można założyć, że wciąż są dla niej jakieś niespodzianki. Ale będąc wychowaną w domu, w którym się wychowała i mając ojca, którego miała, nie boi się usłyszeć, że ktoś uciekł się do morderstwa. To mieści się w słowniku tego, co może się wydarzyć na tym świecie, a Joe jest dla niej o wiele bardziej szlachetną postacią niż jej ojciec, bo jej ojciec był po prostu chciwy i bezwzględny, a Joe stara się przede wszystkim pomagać i ratować ludzi.
Mam na myśli, że mają świetny związek, który może lub nie może pozostać wielki jak więcej jest ujawnione. Ale jest obosieczny miecz do dawania Joe dokładnie to, co zawsze czuł, że zasłużył – ten poziom przywilejów i dostępu – który jest, że jego anonimowość jest w dużej mierze zniknął. A także, że jest teraz dość mocno otoczony przez Tomsa [Lockwooda]. Jedną rzeczą jest wrzucenie mnie do nocnego klubu pełnego trzecich synów utytułowanych arystokratów i miliarderów z branży technologicznej, a inną rzeczą jest znalezienie się w tym naprawdę okrojonym świecie w Nowym Jorku.
Poruszyłeś to trochę, ale jeśli miałbyś dostać się do sezonu piątego – co nie jestem pewien, jak nie miałbyś teraz! – co będzie dalej z Joe? Widzimy pod koniec czwartego sezonu, że „Rhys” jest dla niego wciąż obecny, ale teraz jest z Kate i wrócił do Nowego Jorku.
Znowu wrócił do domu, a to jest znaczące. Coś, co wydawało nam się, że nie musimy się wiecznie powtarzać, to pomysł, że za każdym razem, gdy kogoś zabił, nie tylko usprawiedliwił to w swojej głowie, ale także usprawiedliwił, że to był prawdopodobnie wypadek. „Ups, za mocno uderzyłem ją w głowę” „Ups, spadł ze schodów” „Ups, zepchnąłem go z balkonu, bo przez chwilę byłem w furii” Nie poświęcając bijącego serca Joego, którym jest jego romantyczna wrażliwość i wiara w miłość, jesteśmy bardzo ciekawi, co się stanie, jeśli nie będzie ciągle spieprzał, bo okłamuje sam siebie w kwestii tego, co ma zamiar zrobić. Jak bardzo może być lepszy w tym, co robi, jeśli zaakceptuje sposób, w jaki słyszeliśmy, że Rhys go zaakceptował?
Powiem, że miałem nadzieję, że Nadia lub ktoś inny będzie w stanie go załatwić. Dlaczego znowu uchodzi mu to na sucho?
Cóż, po pierwsze, chcemy nadal opowiadać tę historię. Ale ludzie tacy jak Joe nie zawsze widzą sprawiedliwość. To był punkt programu od pierwszego kadru, który polega na tym, że patrzysz na Joe i myślisz: „Jaki miły facet, prawdziwy materiał na chłopaka” A potem ciągle mówimy ci, kim naprawdę jest, a potem, w jakiś sposób, jakaś część nas ciągle go lubi i wybacza mu w kółko. On ciągle mydli nam oczy, a to jest symptom większej prawdy, która polega na tym, że Joe Goldbergom świata udaje się często uciec w biały dzień. Więc trzymamy się mocno idei, że zdecydowanie nie mamy obowiązku go odkupić, ale jest to dla nas ciągła eksploracja tego, jaki rodzaj sprawiedliwości mógłby zobaczyć Joe, który nie sprawiałby wrażenia, że mszczący się pisarze, w końcu, po prostu byli jak, „Dość Joe!” Taką, która jest odpowiednia dla faceta, który jest na samym szczycie łańcucha pokarmowego naszej kultury.
Co wpłynęło na decyzję o użyciu „Anti-Hero” Taylor Swift w finale?
To było bardzo niedawno, a my mieliśmy tam inną wielką piosenkę, która była bardziej brytyjska. Obejrzałem teledysk i zdałem sobie sprawę, że był przezabawnie idealny dla Joe, a potem moją pierwszą myślą było „Dlaczego pozwoliła nam użyć tego od razu?” Czasami, jeśli jest to singiel, który jest na świecie w tym momencie. To bardzo, bardzo cenna piosenka i to by wiele znaczyło. Ale to była jedna z tych rzeczy, gdzie pomyślałem, „Nie ma nic złego w pytaniu” A potem byliśmy bardzo wdzięczni, gdy powiedziała tak.
Jaka była brytyjska piosenka?
Zatrzymam tę w kieszeni, może użyjemy jej później.
Wywiad zredagowany w celu zwiększenia długości i przejrzystości.
Część 1 i 2 czwartego sezonu You jest już dostępna na Netflix.