Jak bardzo obserwatorzy Oscarów powinni wczytywać się w wyniki niedzielnej nocy 28. Critics Choice Awards?
Jedna szkoła myślenia mówi, że „niewiele” Po tym wszystkim, Critics Choice Awards są określane przez Critics Choice Association, organizację składającą się z około 500 nadawanych, radiowych i internetowych krytyków i dziennikarzy rozrywkowych z siedzibą głównie w Stanach Zjednoczonych – w tym, pełne ujawnienie, ty naprawdę – podczas gdy Oscary są określane przez Academy of Motion Picture Arts and Sciences, organizację składającą się z około 10 000 ludzi z siedzibą na całym świecie, którzy faktycznie pracują nad filmami. Innymi słowy, nie ma żadnego pokrycia.
Inna szkoła myślenia sugeruje jednak, że wybory głosujących na Critics Choice mogą nadal wpływać na członków Akademii, którzy obecnie głosują – i będą to robić do wtorku – w celu ustalenia nominacji do Oscara, a którzy wykazali tendencję, szczególnie w miarę jak organizacja stała się większa i młodsza (co oznacza, że więcej głosujących jest zajętych swoimi karierami i nie ma czasu na oglądanie tak wielu filmów jak starsi głosujący), do stemplowania wyborów grup przyznających nagrody, które je poprzedzają.
Oto moje pięć wniosków z rozdania nagród Critics Choice.
1) Brendan Fraser dostał zastrzyk adrenaliny, którego potrzebował
Za swoją przemianę w Wielorybie, Fraser otrzymał wiele miłości na jesiennych festiwalach filmowych – ale sam film miał słabe recenzje (na Rotten Tomatoes wynosi 66%) i, być może nieprzypadkowo, jego szum umilkł pod koniec roku. Został pominięty przy przyznawaniu głównych nagród krytyków i przegrał na Gothamach (z Till’s Danielle Deadwyler) i Złotych Globach (z Austinem Butlerem za Elvis). Po rozdaniu Globów wielu z moich rozmówców miało wrażenie, że nastroje i impet przesunęły się w stronę Butlera.
Jednak Fraser zwyciężył w niedzielę i wykorzystał swój moment w świetle reflektorów. Od momentu, gdy wywołano jego nazwisko, był wyraźnie wzruszony (co zauważają wyborcy, ponieważ lubią głosować na ludzi, którzy według nich naprawdę doceniają ich wsparcie), a także trzymał się tematu: Podziękował Darrenowi Aronofsky’emu za sprowadzenie go z „pustkowia”, zauważył, że „zajęło mi 32 lata, aby się tu dostać” i powiedział ludziom, którzy zmagają się z problemami, że „jeśli ty też możesz mieć siłę, aby po prostu stanąć na nogi i iść w stronę światła, dobre rzeczy się wydarzą” – wszystko to odbieram jako wysiłek, aby przypomnieć ludziom, tak subtelnie jak to możliwe, że włożył swój czas i, w przeciwieństwie do niektórych jego konkurentów, może nigdy nie dostać kolejnej szansy, takiej jak ta.
Jedna rzecz, o której warto pamiętać: siedmiu z ostatnich 10 zwycięzców Critics Choice Award dla najlepszego aktora przeszło do zdobycia analogicznego Oscara – ale dwóch z trzech, którzy tego nie zrobili, było, podobnie jak Fraser, sentymentalnymi wyborami krytyków (Michael Keaton za Birdmana i Chadwick Boseman za Ma Rainey’s Black Bottom), którzy następnie przegrali na Oscarach z niesentymentalnymi wyborami (Eddie Redmayne za Teorię wszystkiego i Anthony Hopkins za Ojca, odpowiednio).
2) Everything Everywhere All at Once był wyraźnie wyborem krytyków
Siedem tygodni po zdobyciu nagrody Gotham dla najlepszego filmu fabularnego i niecałą dobę po otrzymaniu nagrody Stowarzyszenia Krytyków Filmowych Los Angeles dla najlepszego filmu (w tym drugim przypadku remisując z Tár), Wszystko naraz okazało się zdecydowanym faworytem CCA. (Film otrzymał aż 14 nominacji, czyli o trzy więcej niż jakikolwiek inny film, więc nie był to szok)
Chociaż jego główna aktorka, Michelle Yeoh, przegrała z Tár Cate Blanchett, a sam film przegrał z Glass Onion: A Knives Out Mystery, ale i tak zdobył pięć nagród, o trzy więcej niż jakikolwiek inny film. Po otrzymaniu nagrody za najlepszy scenariusz oryginalny, najlepszy montaż i najlepszego aktora drugoplanowego (Ke Huy Quan), niespodziewanie zwyciężył w kategorii najlepszy reżyser (Daniel Kwan i Daniel Scheinert, aka „Daniels”), co stało się niemal pewne, że zdobędzie również nagrodę za najlepszy obraz, co też uczynił.
Tylko pięciu z ostatnich 10 zwycięzców Critics Choice Award wygrało Oscara (Boyhood, La La Land, Roma, Pewnego razu w Hollywood i Siła psa nie udało się powtórzyć), i zgodnie z tymi danymi, widzę, że sprawy mogą potoczyć się w obie strony dla Everything Everywhere w wyścigu po Oscara.
Tak jak w przypadku zeszłorocznego zwycięzcy Oscara CODA (który, nawiasem mówiąc, przegrał nagrodę Critics Choice Award z The Power of the Dog), w Everything Everywhere (filmie niezależnym, który stał się mało prawdopodobnym przebojem kinowym) i ludziach, którzy nad nim pracowali (którzy stawiali czoła przeciwnościom losu w trakcie swojej kariery, a mimo to wciąż wydają się uroczy), istnieje aspekt, który sprawia, że nie sposób kibicować przeciwko nim.
W przeciwieństwie jednak do CODA, Everything Everywhere jest filmem wymagającym i polaryzującym, co może mu przysporzyć problemów w głosowaniu preferencyjnym (ranked-choice), które Akademia stosuje przy przyznawaniu Oscara za najlepszy film. A film gra najmniej dobrze ze starszymi ludźmi – mają tendencję do gubienia się w multiwersum tego wszystkiego – którzy wciąż są nieproporcjonalnie obecni w Akademii.
Ale jeśli Akademia nie pójdzie po Everything Everywhere, to po co by poszła zamiast tego? Mógłbym zobaczyć The Fabelmans lub Top Gun: Maverick radzą sobie dobrze w głosowaniu preferencyjnym – ale jedyną inną ceremonią, która stosuje głosowanie preferencyjne jest PGA Awards, co oznacza, że nie zobaczymy, czy/jak głosowanie preferencyjne może wpłynąć na ich szanse aż do 25 lutego.
3) Quan i Bassett wyglądają na zablokowanych
Kiedy Troy Kotsur, który w zeszłym roku zdobył nagrodę Critics Choice Award dla najlepszego aktora drugoplanowego (i Oscara) za występ w CODA, pojawił się na scenie w niedzielę wieczorem, aby wręczyć nagrodę Critics Choice Award dla najlepszej aktorki drugoplanowej, przypomniało mu się, jak wygląda slam-dunk. Rzeczywiście, Kotsur wygrał praktycznie każde wyróżnienie, do którego był uprawniony od początku do końca ubiegłego sezonu nagród.
Na moje oko kobieta, której wręczył nagrodę Critics Choice, Black Panther: Wakanda Forever Angela Bassett, oraz mężczyzna, który odebrał nagrodę Critics Choice Award dla najlepszego aktora drugoplanowego, Everything Everywhere Ke Huy Quan, również wyglądają jak slam-dunki. Podobnie jak Kotsur, dali bardzo mocne występy, a także mają nieodparte narracje nie podobne do jego własnych: Istnieją od dawna; doświadczyli wzlotów i upadków oraz bzdur, których nigdy nie powinni byli znosić; ale przetrwali i wciąż tu są, nie tylko przeżywając, ale i rozwijając się.
Trudno się temu oprzeć i trudno mi sobie wyobrazić, by cokolwiek lub ktokolwiek wykoleił oscarową trajektorię któregoś z nich.
4) Zwycięzcy Globów tankują na Critics Choice
Niecały tydzień po dominacji na Złotych Globach – innej gali, na której dziennikarze wyłaniają zwycięzców – The Banshees of Inisherin przeszedł 0 na 9 (plus jego dwie męskie gwiazdy były MIA z powodu COVID) i The Fabelmans przeszedł 1 na 11 (wygrywając tylko najlepszego młodego aktora/aktorkę dla Gabriel LaBelle) na Critics Choice Awards.
Rozczarowujące występy na Critics Choice miały również: Babylon – 1 do 9 (najlepsza scenografia), Elvis – 1 do 7 (najlepsze włosy/makijaż), Avatar: Droga wody – 1 do 6 (najlepsze efekty wizualne) i Top Gun: Maverick zdobył 1 na 6 (najlepsze zdjęcia).
5) Zwróć uwagę na RRR
RRR, indyjski film historyczny/musical/action-thriller, który okazał się gigantycznym fenomenem na całym świecie, zgarnął imponujące dwie nagrody Critics Choice: za najlepszy film obcojęzyczny i najlepszą piosenkę oryginalną za „Naatu Naatu”, ten sam utwór, który otrzymał odpowiedni Złoty Glob i przyczynił się do zdobycia przez film nagrody Stowarzyszenia Krytyków Filmowych L.A. za najlepszą muzykę/utwór.
Nie popełniajcie błędu: RRR jest w poważnym staraniu o Oscara – nie w kategorii najlepszy międzynarodowy film fabularny (Indie naprawdę spieprzyły sprawę, zgłaszając w zamian inny film), ale z pewnością w kategorii najlepsza piosenka oryginalna, a całkiem możliwe, że także w kategorii najlepszy film (pamiętajcie, że jest gwarantowane 10 miejsc i że Akademia nigdy nie była bardziej międzynarodową organizacją) i najlepszy reżyser (S.S. Rajamouli już zdobył nagrodę New York Film Critics Circle Award dla najlepszego reżysera).
RRR jest dystrybuowany w USA przez Variance Films, tę samą firmę, która stała za Drive My Car, japońskim filmem, który w zeszłym roku otrzymał nominacje do Oscara za obraz, reżyserię i scenariusz, a także nominację za najlepszą międzynarodową fabułę. Ten sam publicysta, który zajmował się kampanią reklamową tego filmu, Josh Haroutunian, zajmuje się kampanią RRR.
W sobotę w Ross House, miejscu projekcji w Mount Olympus, widziałem z pierwszej ręki entuzjazm, jaki dziesiątki członków Akademii mają dla filmu. W przeciwieństwie do nich, nie byłem tam na seansie ani na przyjęciu po seansie z Rajamouli i jego kuzynem/kompozytorem/autorem piosenek do „Naatu Naatu” M.M. Keeravani, ale by nagrać podcast z Rajamouli, który ukaże się w poniedziałek.
Podczas gdy mój dźwiękowiec się rozkręcał, zdałem sobie sprawę, że film zbliża się do swojej „Naatu Naatu”, więc zapytałem Rajamouli’ego czy nie miałby nic przeciwko opóźnieniu rozpoczęcia naszej rozmowy o kilka minut, abym mógł obserwować reakcję publiczności. Z radością się zgodził, więc zakradliśmy się na tył sali kinowej i, jak się okazało, ludzie byli wyraźnie oszołomieni podczas całego numeru, a na jego zakończenie zerwali się do oklasków.
Czy to oznacza, że RRR będzie nominowany nie tylko za najlepszą piosenkę oryginalną, ale także za najlepszy obraz i najlepszego reżysera, tak jak to było na Critics Choice Awards? Oczywiście, że nie. Ale, zwłaszcza że film nie może być nominowany do najlepszego międzynarodowego Oscara fabularnego, nie zdziwiłbym się, gdyby któraś z tych nominacji lub obie się skończyły.